تفاوت‌‌های ICO ،IDO و IEO

هر سه این اصطلاح‌ها نشان دهنده عرضه اولیه توکن هستند که در مواردی با یکدیگر تفاوت دارند. در ادامه این تفاوت‌ها ذکر شده است.

ارائه‌کننده عرضه اولیه

• ICO: عرضه اولیه سکه که توسط استارت‌آپ یا توسعه‌دهنده آن توکن انجام می‌شود.
• IEO: عرضه اولیه صرافی که توسط یک صرافی متمرکز به نمایندگی از تیم توسعه انجام می‌شود.
• IDO: عرضه اولیه دیفای که توسط یک صرافی غیرمتمرکز به نمایندگی از تیم توسعه انجام می‌شود.

امنیت

ارزیابی اولیه صرافی‌ها از پروژه‌ها به طور قابل توجهی ریسک سرمایه‌گذاران را کاهش می‌دهد زیرا پروژه‌های کلاهبرداری به احتمال زیاد توسط تحلیلگران صرافی حذف می‌شوند. این به نوبه خود اعتماد سرمایه‌گذاران به استارتاپ‌های تأیید شده را افزایش می‌دهد و تأثیر مثبتی بر توسعه صنعت بلاک‌چین دارد.

زمان عرضه عمومی توکن‌ها

توکن‌ها پس از IEO و IDO ظرف چند در صرافی لیست می‌شوند. پس از ICO، غالبا توکن‌ها بلافاصله در صرافی ارزهای رمزنگاری شده لیست نمی‌شوند و ماه‌ها پس از پایان فروش توکن ظاهر می‌شوند. در برخی موارد، اضافه شدن به صرافی‌ها هرگز انجام نمی‌شود و پروژه سقوط می‌کند.

سهولت شرکت در عرضه اولیه

از آنجا که فروش توکن در فرآیند IEO و IDO از طریق صرافی‌های رمزنگاری انجام می‌شود، تنها کاربرانی که در صرافی حساب دارند و تأیید شده‌اند می‌توانند سرمایه‌گذار شوند؛ اما در ICO معمولا این محدودیت وجود ندارد.

هزینه بازاریابی و تبلیغات عرضه اولیه

تمامی هزینه‌های تبلیغات و بازاریابی برای فروش توکن در فرآیند ICO بر عهده تیم توسعه است در حالی که این هزینه‌ها در IEO و IDO بر عهده صرافی است. لازم به ذکر است که این هزینه‌ها گاها بسیار سنگین هستند.

قرارداد هوشمند

مشارکت در ICO نیازمند قرارداد هوشمند است در حالی‌که در IEO و IDO صرف داشتن یک اکانت در پلتفرم صرافی جهت شرکت در فرآیند عرضه اولیه کفایت می‌کند.