تحلیلی که توسط زولتان پوزسار، استراتژیست سرمایهگذاری انجام شد، «برتون وودز» نام داشت که به توافقنامه برتون وودز در سال 1944 برمیگرده. این توافق که بین 144 نماینده از 44 کشور منعقد شد، ارزش دلار آمریکا رو با طلا و سایر ارزها مرتبط کرد.
وقتی که این توافق در اوایل دهه 1970 منتفی شد، جهان به سمت استانداردی رفت که توسط "پولهای داخلی" (خزانه ها) پشتیبانی میشد که پوزسار اون رو "برتون وودز " نام گذاری کرد. ظاهراً به اصطلاح "برتون وودز" عصر دیگهای رو آغاز کرده که توسط "پول خارجی" مثل شمشهای طلا و سایر کالاها حمایت میشه.
حالا بازار کالاها نسبت به بحران عرضه اوپک در سال 1973 «بسیار اهرمی» شده. بنابراین، معاملهگرانی که مدت زیادی از کالاهای غیر روسی استفاده میکنن و معاملات آتی مرتبط خودشون رو کوتاه میکنن، احتمالاً در حال حاضر تماسهای مارجین دریافت کردن.