بلاکچین چیست؟

در ابتدایی‌ترین سطح خود، بلاکچین به معنای واقعی کلمه فقط یک زنجیره بلوک است، اما معنایی فراتر از این در بردارد. وقتی در این متن، کلمات "بلوک" و "زنجیره" را به کار می‌بریم، در واقع در مورد اطلاعات دیجیتالی ("بلوک") ذخیره شده در یک پایگاه داده عمومی ("زنجیره") صحبت می‌کنیم.

"بلوک‌ها" در بلاکچین از اطلاعات دیجیتالی تشکیل شده‌اند که به طور خاص شامل سه بخش به شرح زیر می‌باشند:

1-بلوک اطلاعات مربوط به معاملات، که اطلاعاتی مانند تاریخ، زمان و مبلغ آخرین خرید را ذخیره می‌کند.

2-بلوک ذخیره اطلاعات در مورد شخص شرکت کننده در معاملات. به جای استفاده از نام واقعی شخص، خرید او بدون هیچ گونه اطلاعات شناسایی با استفاده از "امضای دیجیتال" منحصر به فرد، مانند نام کاربری ثبت می‌شود.

3- بلوک جدا کننده اطلاعات از هم. دقیقاً مثال افراد که با نامشان از یکدیگر متمایز می‌شوند، هر بلوک کد منحصر به فردی به نام "هش" را ذخیره می‌کند که به شخص امکان می‌دهد از هر بلوک دیگری مجزا باشد. هش‌ها کدهای رمزنگاری هستند که توسط الگوریتم‌های خاص ایجاد شده‌اند.

یک بلاکچین یک رکورد دیجیتالی است که به روز شده و توزیع شده است و از حفاظت رمزنگاری برخوردار است. می‌توان آن را با یک زنجیره بلوک خطی مقایسه کرد که در آن هر بلوک اطلاعات را ذخیره می‌کند و به یک بلوک دیگر وصل می‌شود و کل شبکه در بین شرکت کنندگان به اشتراک گذاشته می‌شود.

این زنجیره بلوک، که دفتر کل نامیده می‌شود، داده‌هایی را که بین شرکت کنندگان منتقل می‌شود، ضبط و نگهداری می‌کند. هر یک از شرکت کنندگان در این شبکه مشترک قادر به دیدن اطلاعات اصلی هستند. اگرچه همه افراد در شبکه اشتراکی می‌توانند تاریخچه را ببینند، اما اکثریت شرکت کنندگان باید قبل از انجام هرگونه به روزرسانی در این رکورد، رضایت دهند؛ درست همانطور که هر بلوک در یک ساختمان بر پایه بلوک زیر بنا شده است، هر بلوک در یک بلاکچین براساس داده‌های ذخیره شده در بلوک قبلی است. این بدان معنی است که داده‌های بلاکچین قابل تغییر نیستند و پس از وارد شدن داده به تاریخچه، نمی‌توانند حذف شوند. هر بلوک در بلاکچین دارای نشانگر زمانی ثابت است که نشان دهنده تأیید اعتبار و احراز هویت است.

بلاکچین یک سیستم ضبط اطلاعات به روشی است که تغییر، هک کردن یا تقلب در سیستم را دشوار یا غیرممکن می‌کند. یک بلاکچین در اصل یک دفتر ثبت دیجیتال معاملات است که تکثیر می‌شود و در کل شبکه سیستم‌های رایانه‌ای در بلاکچین توزیع می‌شود. هر بلوک در زنجیره شامل تعدادی معاملات است و هر بار که یک معامله جدید روی بلاکچین اتفاق می‌افتد، تاریخچه آن معامله به دفتر کل شرکت کنندگان اضافه می‌شود. بانک اطلاعاتی غیر متمرکز که توسط چندین شرکت کننده اداره می‌شود، به عنوان  "تکنولوژی دفتر­کل توزیع شده" (DLT)  شناخته می‌شود.
بلاکچین نوعی DLT - تکنولوژی دفتر­کل توزیع شده - است که در آن معاملات با امضای رمزنگاری تغییر ناپذیری به نام هش ثبت می‌شوند که اجازه می‌دهد تا داده‌ها در سطح جهانی در هزاران سرور ذخیره شوند - در حالی که به هر کسی در شبکه اجازه می‌دهد ورودی‌های همه افراد را ببیند اما این امر در کنترل گرفتن شبکه توسط یک کاربر را دشوار می‌سازد. این بدان معناست که اگر یک بلوک در یک زنجیره تغییر یابد، فوراً مشخص می‌شود. اگر هکرها بخواهند یک سیستم بلاکچین را خراب کنند، باید تمام نسخه‌های موجود در زنجیره را در تمام نسخه‌های توزیع شده این زنجیره تغییر دهند.

آیا بلاکچین اختصاصی است؟

هر کسی می‌تواند محتویات بلاکچین را مشاهده کند، اما کاربران علاوه بر این، می‌توانند رایانه خود را به عنوان یک گره به شبکه بلاکچین متصل کنند. با انجام این کار، رایانه آنها یک نسخه از بلاکچین را - که به طور خودکار، هر زمان که یک بلاک جدید اضافه شود -  به روز می‌شود، دریافت می‌کند.

هر رایانه‌ای در شبکه بلاکچین دارای نسخه خاص خود از بلاکچین است، به این معنی که هزاران نسخه، یا در مورد بیت‌کوین، میلیون‌ها نسخه از همان بلاکچین وجود دارد. اگرچه هر نسخه از بلاکچین یکسان است، انتشار این اطلاعات در شبکه‌های رایانه‌ای، دستکاری اطلاعات را دشوارتر می‌کند. با استفاده از بلاکچین، یک حساب قطعی و اختصاصی قابل دستکاری وجود ندارد. در عوض، یک هکر باید هر نسخه از بلاکچین موجود در شبکه را دستکاری کند.

با این حال، با نگاهی به بلاکچین بیت‌کوین، می‌توان متوجه شد که شناسایی اطلاعات مربوط به کاربران در حال انجام معاملات ممکن نیست. اگرچه معاملات روی بلاکچین کاملاً ناشناس نیستند، اما اطلاعات شخصی در مورد کاربران فقط به امضای دیجیتال یا نام کاربری آنها محدود می‌شود.

آیا بلاکچین امن است؟

فناوری بلاکچین موضوعات مختلف امنیتی و اعتماد را به چندین روش اعمال می‌کند. اول، بلوک‌های جدید همیشه بصورت خطی ذخیره می‌شوند؛ یعنی آنها همیشه به "پایان" بلاکچین اضافه می‌شوند.

بعد از اینکه یک بلوک به انتهای بلاکچین اضافه شد، برگرداندن و تغییر محتوای بلوک بسیار دشوار است. به این دلیل که هر بلوک حاوی هش مخصوص به خود، به همراه هش بلوک قبل از خود است. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می‌شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته‌ای از اعداد و حروف تبدیل می‌کند. اگر آن اطلاعات به هر طریق ویرایش شوند، کد هش نیز تغییر می‌کند.

برای تغییر یک بلوک واحد، یک هکر نیاز دارد که هر بلوک بعد از آن را نیز روی بلاکچین تغییر دهد. محاسبه مجدد همه این هش‌ها، انرژی محاسباتی بسیار زیاد و غیرقابل تصوری به همراه خواهد داشت. به عبارت دیگر، پس از افزودن یک بلوک به بلاکچین، ویرایش آن بسیار مشکل است و حذف آن غیرممکن است.

برای حل مسئله اعتماد، شبکه‌های بلاکچین تست‌هایی را برای رایانه‌هایی که می‌خواهند به آن بپیوندند و بلوک‌های زنجیره‌ای را اضافه کنند، انجام داده‌اند. در این آزمایشات که "مدل‌های اجماع " نامیده می‌شوند، کاربران باید قبل از شرکت در یک شبکه بلاکچین، خود را "ثابت کنند". یكی از متداول‌ترین نمونه‌هایی كه بیت‌کوین به كار می‌برد "اثبات كار" نامیده می‌شود.

در سیستم اثبات کار، کامپیوترها باید "ثابت" کنند که با حل یک مشکل ریاضی محاسباتی پیچیده، "کار" انجام داده‌اند. اگر رایانه‌ای یکی از این مشکلات را حل کند، واجد شرایط اضافه کردن یک بلوک به بلاکچین می‌شود. اما روند اضافه کردن بلوک به بلاکچین- آنچه جهان ارز دیجیتال آن را "ماینینگ" می‌نامد- آسان نیست. در حقیقت، شانس حل یکی از این مشکلات در شبکه بیت‌کوین در اول ژانویه سال 2020 در حدود یک در 15.5 تریلیون بود. برای حل مشکلات ریاضی پیچیده در این شرایط، رایانه‌ها باید برنامه‌هایی را اجرا کنند که برای آنها مقادیر قابل توجهی انرژی به همراه داشته باشد.

اثبات کار حملات هکرها را غیرممکن نمی‌کند، اما باعث می‌شود تا حد ممکن بی‌فایده باشند. اگر یک هکربخواهد یک حمله به بلاکچین را هماهنگ کند، باید بیش از 50٪ از کل توان محاسباتی را در بلاکچین کنترل کند تا بتواند بر همه شرکت کنندگان دیگر در شبکه غلبه کند. با توجه به ابعاد فوق العاده بلاکچین بیت‌کوین، یک حمله به اصطلاح 51٪ تقریباً مطمئناً ارزش این تلاش را ندارد و غیرممکن است.

چگونه یک معامله روی بلاکچین انجام می‌شود؟

چندین مرحله کلیدی وجود دارد که یک معامله قبل از افزوده شدن به بلاکچین، باید طی کند که دو مورد ازآنها شامل احراز هویت با استفاده از کلیدهای رمزنگاری و مجوز از طریق اثبات کار می‌باشند.

1-احراز هویت

بلاکچین اصلی به گونه‌ای طراحی شده است که بدون یک مسئول مرکزی (به عنوان مثال بدون هیچ بانکی یا تنظیم کننده‌ای که معامله گر را کنترل کند) فعالیت می‌کند، اما معاملات هنوز هم باید تأیید شوند.

این کار با استفاده از کلیدهای رمزنگاری، یعنی یک رشته داده (مانند گذرواژه) انجام می‌شود که کاربر را شناسایی می‌کند و به "حساب" یا "کیف پول" آنها روی سیستم دسترسی می‌دهد.

هر کاربر دارای کلید خصوصی شخصی، و یک کلید عمومی است که همه می‌توانند آن را ببینند. استفاده از هر دو آنها یک هویت دیجیتالی ایمن را برای تأیید اعتبار کاربر از طریق امضاهای دیجیتال و "باز کردن قفل" معامله‌ای که می‌خواهد انجام دهد ایجاد می‌کند.

2-مجوز

پس از توافق بین کاربران برای معامله، قبل از افزوده شدن آن معامله به یک بلوک در زنجیره، مجوز یا تاییدیه لازم است. برای یک بلاکچین عمومی، تصمیم برای اضافه کردن معامله به زنجیره با توافق نظر اتخاذ می‌شود. این بدان معنی است که اکثر "گره‌ها" (یا رایانه‌های موجود در شبکه) باید بر معتبر بودن معامله توافق داشته باشند. افرادی که مالک یک رایانه در شبکه هستند، برای تأیید معاملات از طریق پاداش، انگیزه می‌گیرند که این روند به عنوان "اثبات کار" شناخته می‌شود.

مهمترین مزایای بلاکچین

در ادامه برخی از بهترین ویژگی‌ها و مزایای بلاکچین برشمرده می‌شود:

عدم تمرکز: به عنوان یکی از جالب‌ترین جنبه‌های بلاکچین، عدم تمرکز یکی از مزیت‌های اصلی آن است. سیستم بلاکچین به جای قرارگیری در یک نقطه واحد، کاملاً غیرمتمرکز است؛ به این معنی که یک شخص امکان پیشبرد دستور کار خود و کنترل شبکه را ندارد. عدم تمرکز علاوه بر اینکه یک سیستم توزیع عادلانه است، امنیت بیشتری را نیز فراهم می‌کند.

شبکه همتا (P2P): از آنجا که اطلاعات در بین شرکت کنندگان شبکه تبادل می‌شوند و به طور مداوم ضبط می‌شوند، با افزایش تعداد شرکت کنندگان، شبکه قوی‌تر می‌شود. یک شبکه P2P بخشی جدایی ناپذیر و مهم فناوری بلاکچین است. اصطلاح "همتا" به سیستم رایانه‌ای موجود در شبکه بلاکچین اطلاق می‌شود. در این شبکه، کاربر از پایه و اساس شبکه به طور همزمان استفاده می‌کند و آن را برای دیگران نیز فراهم می‌کند. به هر یک از این همتا­ها، گره گفته می‌شود و همه آنها با هم برابرند.

یک شبکه همتا بخشی از منابع مانند پهنای باند، سرعت پردازش و ذخیره سازی دیسک را بدون هماهنگی مرکزی روی سرورها یا میزبان‌ها در اختیار سایر کاربران قرار می‌دهد.

گرچه همه گره‌ها مساوی هستند، اما هرکدام می‌توانند نقش‌های مختلفی مانند یک گره کامل یا ماینر را ایفا کنند. به عنوان یک گره کامل، کل بلاکچین می‌تواند در یک دستگاه واحد در شبکه متصل، کپی شود. این بدان معناست که داده‌های بلاکچین نمی‌توانند خراب شوند یا از بین بروند زیرا این امر مستلزم نابودی هر گره کامل در شبکه است.

بزرگترین مزیت بلاکچین این است که تا زمانی که یک گره واحد وجود داشته باشد، اطلاعات یا سوابق نیز دست نخورده هستند و باعث می‌شود که بتوانید کل شبکه را مجدداً بازسازی کنید.

امنیت / تغییر ناپذیری: هنگامی که هر بلوک به صورت رمزنگاری پلمپ می‌شود، کپی، حذف یا ویرایش آن غیرممکن است، که خود تاییدی بر تغییرپذیری دفتر کل دیجیتال می‌باشد. به دلیل ماهیت عدم تمرکز شبکه‌ها، هرگز نقاط اصلی خطا یا خرابی در سیستم وجود نخواهد داشت. با عدم وجود نقاط ضعف در سیستم برای هک شدن، احتمال صفر بودن سوء استفاده وجود دارد که باعث می‌شود قابلیت اطمینان شبکه را افزایش دهد. مهمتر از این، هر معامله‌ای نیاز به امضای دیجیتالی از طریق کلیدهای خصوصی و عمومی دارد که از طرح‌های رمزنگاری مختلفی استفاده می‌کنند که تا از رمزگذاری کامل اطمینان حاصل کنند.

منبع باز:  بلاکچین به عنوان نرم افزار منبع باز، موانع ورودي را كاهش مي‌دهد كه منجر به شفافيت بيشتر مي‌شود. نرم افزار منبع باز به جای اینکه یک سازمان واحد یا دارایی فردی با هدف ایجاد سود باشد، به صورت آزادانه و مشترک تولید می‌شود و با شفافیت بیشتر تدوین و منتشر می‌شود.  هیچ فرد یا شرکتی، نرم افزاری را ایجاد، خرید، و یا فروش نکرده است که هرگونه واسطه را در فرآیند توسعه نرم افزار منبع باز حذف کند.

اعتماد: از آنجا که هویت شرکت کننده محرمانه باقی می‌ماند، همه می‌توانند از طریق یک شبکه امن با دیگران به صورت آزادانه در تعامل باشند. ناشناس بودن کامل و امنیت معاملات از مهمترین مزیت‌های فناوری بلاکچین است. حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن به دلایل مختلف برای شرکت کنندگان بسیار مهم است. با هر تراکنش در شبکه‌های متمرکز، آدرس داده می‌شود؛ به این معنی که توسط هکرها می‌توان جزئیات کاربری را دریافت.  بلاکچین از آدرس‌های موجود در یک کیف پول خاص با تغییر آن آدرس‌ها به طور مداوم، محافظت می‌کند و این امر ردیابی پرداخت‌ها یا معاملات را دشوار می‌کند.

سهولت استفاده: با قابلیت‌های ادغام شایسته، بلاکچین مزیت استفاده آسان و سریع را دارد. جریان داده یا پول به دلیل عدم وجود واسطه سریع‌تر است. در بانک‌های سنتی، انجام معاملات با حجم عظیم چندین روز طول می‌کشد که بدلیل پروتکل‌های مختلف یا نرم افزار انتقال دهنده متفاوت است. علاوه بر این، مؤسسات مالی ساعات کاری تعریف شده دارند و معاملات آنلاین نیز در تعطیلات در برخی کشورها مجاز نیست.  اما فناوری بلاکچین به صورت 24 ساعته در 7 روز شبانه روزعمل می‌کند؛ به این معنی که معاملات به سرعت و با اطمینان هر روز یا هر زمان می‌توانند انجام شود.

شفافیت: امکان تأیید و ردیابی معاملات در دفتر غیر متمرکز و عمومی برای کاربران وجود دارد. هر فرد می‌تواند کل سابقه معاملات را مشاهده کند. علاوه بر این، با وجود نرم افزار منبع باز، هرگونه تغییر داده بسیار دشوار است. با چسبیدن چندین چشم به شبکه، هرگونه تغییر در داده‌های وارد شده مطمئناً مشاهده می‌شود، که به شفافیت و امنیت بلاکچین می‌افزاید.

به عنوان یک فناوری انقلابی، تأثیر بلاکچین در سراسر جهان و در همه بخش‌ها از جمله مصرف کنندگان، دولت‌ها، صنایع خصوصی و جوامع احساس شده است.

مزایای فناوری بلاکچین برای مشاغل چیست؟

مزایای اصلی فناوری بلاکچین عدم تمرکز، تغییر ناپذیری، امنیت و شفافیت است.

1-فناوری بلاکچین اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به وابستگی به اشخاص ثالث، تأیید انجام شود.

2-ساختار داده‌ها در بلاکچین به گونه‌ای است که قابل تغییر یا حذف نیستند.

3-از رمزنگاری محافظت شده برای تأمین امنیت دفتر کل  داده استفاده می‌کند. دفتر کل  فعلی برای تکمیل فرایند رمزنگاری به بلوک تکمیل شده مجاور خود وابسته است.

4-کلیه معاملات و داده‌ها پس از فرآیند تأیید حداکثر اعتماد، به بلوک متصل می‌شوند. در مورد آنچه که باید در این فهرست ثبت شود، توافق نظر همه شرکت کنندگان نیاز است.

5-معاملات به ترتیب زمانی ثبت می‌شوند. بنابراین، تمام بلوک‌های موجود در بلاکچین برچسب زمانی دارند.

6-دفتر کل  در همه گره‌های موجود شرکت کننده در بلاکچین توزیع می‌شود. بنابراین، پراکنده است.

7-معاملات ذخیره شده در بلوک‌ها، در میلیون‌ها رایانه شرکت کننده در زنجیره موجود هستند. از این رو غیر متمرکز­اند. این امکان وجود ندارد که داده‌ها در صورت گم شدن بازیابی نشوند.

8-معاملات انجام شده شفاف‌اند. افرادی که به آنها اجازه داده می‌شود، می‌توانند معامله را مشاهده کنند.

9-هر دفتر کل  را می‌توان در طول زنجیره تا نقطه مبداء آن دنبال کرد.

10-از آنجا که برای اعتبارسنجی ورود، نیاز به پروتکل‌های مختلف برای توافق نظر است، خطر کپی یا کلاهبرداری از بین می‌رود.

بلاکچین با بیت‌کوین متفاوت است:

هدف از بلاکچین این است که اجازه دهد اطلاعات دیجیتالی ضبط و توزیع شوند، اما ویرایش نشوند. فناوری بلاکچین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا، دو محقق که می‌خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن، زمان‌های چاپ اسناد دستکاری نشوند، ترسیم شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت‌کوین در ژانویه سال 2009، بلاکچین اولین کاربرد دنیای واقعی خود را به نمایش گذاشت.

پروتکل بیت‌کوین روی بلاکچین ساخته شده است. خالق بیت‌کوین با نام مستعار ساتوشی ناکاماتو از آن به عنوان "سیستم جدید پول نقد الکترونیکی کاملاً همتا و بدون اعتماد شخص ثالث " یاد کرد.

در ادامه نحوه عملکرد آن آمده ذکر شده است:

در تمام دنیا افرادی وجود دارند که بیت‌کوین دارند. وقتی صحبت از پول چاپی می‌شود، استفاده از ارز چاپی توسط یک مقام مرکزی، معمولاً یک بانک یا دولت تنظیم و تأیید می‌شود، اما بیت‌کوین توسط کسی کنترل نمی‌شود. در عوض، معاملات انجام شده در بیت‌کوین توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها تأیید می‌شوند. این همان چیزی است که آن را شبکه بیت‌کوین "غیرمتمرکز" می‌نامیم.

هنگامی که یک نفر برای کالایی پرداخت با بیت‌کوین انجام می‌دهد، رایانه‌های موجود در شبکه بیت‌کوین برای تأیید معامله مسابقه می‌دهند. به منظور انجام این کار، کاربران برنامه‌ای را در رایانه‌های خود اجرا می‌کنند و سعی می‌کنند مشکل ریاضی پیچیده‌ای را بنام "هش" حل کنند. وقتی رایانه مشکل را با " هش کردن" یک بلوک حل می‌کند، بخش الگوریتمی آن نیز معاملات آن بلوک را تأیید خواهد کرد. همانطور که در بالا توضیح دادیم، معامله تکمیل شده به صورت عمومی بعنوان یک بلوک در زنجیره ثبت و ذخیره می‌شود و در این مرحله تغییر ناپذیر می‌شود. در مورد بیت‌کوین و اکثر بلاکچین‌های دیگر، رایانه‌هایی که با موفقیت بلوک‌ها را تأیید می‌کنند، برای کار خود با ارزدیجیتال پاداش می‌گیرند. به این کار معمولاً به عنوان "ماینینگ" گفته می‌شود.

اگرچه معاملات به طور عمومی روی بلاکچین ضبط می‌شوند، داده‌های کاربر ضبط نمی‌شوند یا حداقل به طور کامل ضبط نمی‌شوند. برای انجام معاملات در شبکه بیت‌کوین، شرکت کنندگان باید برنامه‌ای با نام "کیف پول" را اجرا کنند. هر کیف پول از دو کلید رمزنگاری منحصر به فرد و مجزا تشکیل شده است: یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی. کلید عمومی جایی است که معاملات به آن واریز و از آن برداشت می‌شوند. این کلید همچنین به عنوان امضای دیجیتالی کاربر در دفتر کل  بلاکچین ظاهر می‌شود.

کلید عمومی کاربر نسخه کوتاه شده از کلید خصوصی آنها است که از طریق یک الگوریتم پیچیده ریاضی ایجاد شده است. با این حال، به دلیل پیچیدگی این معادله، معکوس کردن روند و تولید کلید خصوصی از یک کلید عمومی تقریباً غیرممکن است. به همین دلیل، فناوری بلاکچین محرمانه تلقی می‌شود.

چرا فناوری بلاکچین تا به این حد دلپذیر است؟

برای مشاغل، بلاکچین نوید شفافیت معاملات را می‌دهد – که به معنی امکان ایجاد شبکه‌های ارتباطی امن و واقعی با شرکای سراسر جهان برای پشتیبانی از همه چیز از زنجیره‌های تأمین گرفته تا شبکه‌های پرداخت تا معاملات املاک و مستغلات و به اشتراک گذاری داده‌های مراقبت‌های بهداشتی می‌باشد. بنابراین در حالی که بلاکچین قصد جایگزین کردن بانک‌های اطلاعاتی رابط‌ های سنتی شرکت‌ها را ندارد، درهای جدیدی را برای جابجایی و ذخیره اطلاعات معامله‌ای در داخل و خارج از شرکت‌های جهانی باز می‌کند.

در گذشته تلاش‌های زیادی برای ایجاد پول دیجیتال صورت گرفته است، اما همیشه ناکام بوده‌اند.
مسئله غالب، اعتماد است. اگر کسی ارز جدیدی به نام دلار X ایجاد کند، چگونه می‌توانیم اعتماد کنیم که به خودش یک میلیون دلار نمی‌دهد یا X دلار شما را برای خودشان دزدی نمی‌کند؟

بیت‌کوین برای حل این مشکل با استفاده از نوع خاصی از پایگاه داده به نام بلاکچین طراحی شده است. اکثر بانک‌های اطلاعاتی معمولی، مسئولی دارند که بتوانند مدخل‌ها را تغییر دهند (که مثلاً یک میلیون X دلار به خودشان بدهید). بلاکچین متفاوت است زیرا هیچ کس مسئول نیست و توسط افرادی که از آن استفاده می‌کنند اداره می‌شود. از این گذشته، بیت‌کوین‌ها را نمی‌توان جعل، هک یا دو برابر کرد - بنابراین افرادی که این پول را دارند، می‌توانند به این ارزش اعتماد کنند.