چگونه اتریوم استخراج کنیم؟ آشنایی با انواع روش‌ های ماینینگ اتریوم

اتریوم (ETH)، که اغلب به عنوان “ملکه ارزهای دیجیتال” شناخته می‌شود، دومین ارز دیجیتال بزرگ بازار به شمار می‌رود. این بلاکچین با محوریت ایده‌ی “غیرمتمرکزسازی هر چیز“، پس از بیت‌ کوین، محبوب‌ترین ارز دیجیتال محسوب شده و از پشتیبانی گسترده‌ای در میان جامعه‌ی کریپتوکارنسی برخوردار است. استخراج اتریوم، که عمدتاً با استفاده از کارت‌های گرافیک صورت می‌گرفت، در سال‌های اخیر به فعالیتی سودآور برای علاقه‌مندان به صنعت کامپیوتر و ارز دیجیتال تبدیل شده بود. در این مقاله از کریپتونگار به بررسی کامل استخراج اتریوم میپردازیم.

استخراج اتریوم چیست؟

فرآیند استخراج اتریوم در گذشته بر اساس الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) انجام می‌شد، که طی آن ماینرها با ارائه قدرت پردازشی برای تأیید تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم، پاداشی به صورت اتر (ETH) دریافت می‌کردند. این فرآیند عمدتاً با استفاده از کارت‌های گرافیک قدرتمند انجام می‌شد و نقشی کلیدی در حفظ امنیت شبکه داشت.

آیا اتریوم همچنان قابل استخراج است؟

از سال ۲۰۲۲، اتریوم با تغییر مکانیزم اجماع خود به اثبات سهام (Proof of Stake یا PoS)، فرآیند استخراج را کنار گذاشت. اکنون به جای استخراج، کاربران برای کسب درآمد باید در فرآیندی به نام استیکینگ (Staking) شرکت کنند، که شامل قفل کردن دارایی‌های اتریوم در شبکه برای تأیید تراکنش‌ها و دریافت پاداش است.

آیا استخراج اتریوم به صرفه است؟

در گذشته، سختی استخراج اتریوم به طور مداوم با گذشت زمان افزایش می‌یافت. این افزایش سختی به این معنی بود که ماینرها برای استخراج موفق، به منابع محاسباتی بیشتری نیاز داشتند. معمولاً افزایش سختی شبکه با افزایش قیمت دارایی نیز همزمان بود و همین امر انگیزه ماینرها را برای ادامه فعالیت حفظ می‌کرد.

با این حال، لازم به ذکر است که اتریوم (ETH) دیگر با الگوریتم اثبات کار (PoW) استخراج نمی‌شود و به اثبات سهام (PoS) تغییر یافته است. مفهوم سختی شبکه همچنان در سایر ارزهای دیجیتالی که از PoW استفاده می‌کنند، وجود دارد و بر سودآوری استخراج آن‌ها تاثیرگذار است. سودآوری استخراج این ارزها نیز تا حد زیادی به نحوه استخراج و انتظارات ماینر بستگی دارد. همچنین، راهکارهایی برای بهینه‌سازی و افزایش نرخ هش بدون افزایش هزینه‌های استخراج وجود دارد.

---

بیشتر بخوانید: معرفی کامل ارز دیجیتال اتریوم

---

چالش ها و مشکلات در استخراج اتریوم

اتریوم دیگر با روش استخراج (Mining) مبتنی بر اثبات کار (PoW) کار نمی‌کند. در نتیجه، چالش‌ها و مشکلاتی که در ادامه ذکر می‌شوند، مربوط به دوران استخراج اتریوم با PoW هستند و دیگر برای اتریوم فعلی کاربرد ندارند. با این حال، درک این چالش‌ها می‌تواند به فهم بهتر تغییرات اتریوم و همچنین چالش‌های مربوط به استخراج سایر ارزهای دیجیتال مبتنی بر PoW کمک کند.

هزینه‌ های زیاد و مصرف بیش از حد برق

یکی از دلایل اصلی مهاجرت اتریوم به مکانیزم اثبات سهام، مصرف انرژی قابل توجه الگوریتم اجماع اثبات کار بود. در میان الگوریتم‌های اجماع موجود، اثبات کار به عنوان پرمصرف‌ترین آن‌ها از نظر انرژی شناخته می‌شود.

خطر حمله هکرها

الگوریتم اجماع اثبات کار با تهدید کریپتوجکینگ نیز مواجه بود. کریپتوجکینگ نوعی سرقت سایبری در دنیای ارزهای دیجیتال محسوب می‌شود که طی آن، توان پردازشی رایانه‌های دیگر به طور غیرقانونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این نوع حملات، قربانی احتمالاً ناآگاهانه به هکرها اجازه دسترسی به منابع سیستم خود را داده است؛ به عنوان مثال، باز کردن یک لینک مشکوک در ایمیل یا بازدید از وب‌سایت‌های ناامن می‌تواند راهی برای این نفوذ باشد. هکرها با استفاده از این روش‌ها، یک بدافزار را روی سیستم قربانی نصب کرده و رایانه او را به یک دستگاه استخراج ارز دیجیتال تبدیل می‌کند.

عضویت در استخرهای استخراج

با گسترش شبکه‌ی اتریوم، استخراج انفرادی دیگر برای ماینرها مقرون به صرفه نبود. این امر، عضویت در استخرهای استخراج را به یک ضرورت تبدیل کرد. با این حال، فعالیت در این استخرها مستلزم پرداخت بخشی از درآمد به عنوان کارمزد بود که به طور مستقیم بر سودآوری ماینرها تأثیر منفی می‌گذاشت.

الگوریتم استخراج اتریوم چیست؟

بیت کوین و اتریوم هر دو از مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW) بهره می‌بردند، اما از الگوریتم‌های هش متفاوتی استفاده میکردند. بیت کوین از الگوریتم SHA-256 استفاده کرده که نیازمند تجهیزات تخصصی مانند ASIC است، در حالی که اتریوم از الگوریتم Ethash بهره میگرفت و استخراج آن با GPU امکان‌پذیر بود. از این رو، یکی از تفاوت‌های اصلی میان استخراج این دو ارز دیجیتال، هزینه کمتر تجهیزات لازم برای استخراج اتریوم نسبت به بیت کوین بود.

روش های استخراج ارز دیجیتال اتریوم

در گذشته، سه روش برای استخراج اتریوم (و سایر ارزهای دیجیتال مبتنی بر اثبات کار) وجود داشت در ادامه به توضیح آنها میپردازیم.

استخراج فردی

همانطور که از نام این روش مشخص بود، استخراج انفرادی اتریوم به صورت تکی و بدون پیوستن به استخر انجام می‌شد. در این روش، ماینرها به تنهایی معادلات را حل کرده و در تأیید تراکنش‌ها مشارکت می‌کردند. استخراج فردی اتریوم معمولاً با سودآوری زیادی همراه نبود؛ مگر آنکه تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای تهیه می‌شد. با افزایش سختی شبکه‌ی اتریوم، هرکسی که به صورت انفرادی استخراج می‌کرد، ممکن بود مدت زیادی بدون دریافت سود به این کار مشغول باشد.

استخراج از طریق عضویت در استخرهای استخراج اتریوم

در این روش، با پیوستن به یک تیم از ماینرها، قدرت هش تیم افزایش می‌یابد و در نتیجه شانس استخراج رمزارز برای تمامی اعضا بیشتر می‌شود. با این حال، پیش از انتخاب یک استخر استخراج، توجه به چند نکته کلیدی اهمیت دارد.

یکی از موارد مهم، موقعیت جغرافیایی است؛ بهتر است استخری انتخاب کنید که از نظر فاصله جغرافیایی به شما نزدیک‌تر باشد تا تأخیر شبکه کاهش یابد. مورد دیگر، اندازه استخر است؛ هرچه استخر بزرگ‌تر باشد، قدرت هش ترکیبی بیشتری خواهد داشت و احتمال استخراج بلاک‌های جدید نیز افزایش می‌یابد. همچنین باید به کارمزد استخر توجه کنید که معمولاً بین 0.5 تا 1.5 درصد متغیر است. هرچند کارمزد کمتر معمولاً جذاب‌تر به نظر می‌رسد، اما همیشه بهترین گزینه نیست و باید سایر عوامل را نیز در نظر بگیرید.

استخراج ابری

این روش در گذشته تا حدودی شبیه به پیوستن به استخرهای استخراج برای اتریوم بود. با این تفاوت که به جای افزایش قدرت هش از طریق خرید تجهیزات، کاربران هزینه‌ای را پرداخت می‌کردند. بر اساس این پرداخت، شرکت ارائه‌دهنده‌ی خدمات ماینینگ ابری، تجهیزات استخراج اتریوم را خریداری و از طرف کاربر استخراج را انجام می‌داد. در نهایت، پاداش بین تمام سرمایه‌گذاران تقسیم می‌شد و شرکت نیز برای این خدمات هزینه‌ای دریافت می‌کرد.

---

بیشتر بخوانید: آموزش استخراج ارز دیجیتال

---

آموزش مراحل مختلف استخراج اتریوم

مراحل استخراج اتریوم در دوران استفاده از الگوریتم اثبات کار (PoW) به شرح زیر بود:

انتخاب سخت‌افزار

انتخاب سخت‌افزار مناسب برای استخراج اتریوم ضروری بود، زیرا خرید سخت‌افزار نامناسب می‌توانست منجر به ضرر مالی شود. عواملی مانند قیمت، در دسترس بودن و عملکرد (هش ریت) در انتخاب سخت‌افزار اهمیت داشتند. برندهای AMD و Nvidia کارت‌های گرافیک مناسبی برای استخراج اتریوم ارائه می‌دادند. کارت‌های AMD معمولاً ارزان‌تر و چندمنظوره‌تر بودند، در حالی که کارت‌های Nvidia اغلب عملکرد بالاتری داشتند.

با این حال، عملکرد بالاتر ممکن بود با مصرف انرژی بیشتر همراه باشد. برای تعیین سودآوری، استفاده از ماشین‌ حساب‌های استخراج اتریوم توصیه می‌شد. همچنین، مقدار حافظه VRAM کارت گرافیک نیز مهم بود و باید حداقل ۶ گیگابایت می‌بود تا با فایل DAG اتریوم سازگار باشد.

نصب سخت‌افزار

پس از تهیه‌ی سخت‌افزار، نصب و پیکربندی صحیح آن ضروری بود. برای برقراری ارتباط مؤثر قطعات با سیستم، نصب درایورهای سازگار با کارت گرافیک و سیستم عامل الزامی بود.

انتخاب نرم‌افزار استخراج

نرم‌افزار استخراج (که به آن کلاینت یا ماینر نیز گفته می‌شد) وظیفه‌ی ارتباط کامپیوتر با شبکه‌ی بلاکچین اتریوم را بر عهده داشت و با درایور کارت گرافیک متفاوت بود. نرم‌افزارهای مختلفی مانند Claymore Miner، Ethminer، Phoenix Miner و CGMiner برای استخراج اتریوم مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

تنظیمات سیستم عامل

تنظیمات پیش‌فرض سیستم عامل ممکن بود برای استخراج اتریوم بهینه نباشد. تنظیماتی مانند افزایش حافظه مجازی، غیرفعال کردن حالت خواب و بهینه‌سازی رجیستری برای بهبود عملکرد سیستم توصیه می‌شد.

پیوستن به استخر استخراج

پیوستن به استخر استخراج، شانس دریافت پاداش را برای ماینرهای اتریوم افزایش می‌داد. در هنگام انتخاب استخر، عواملی مانند موقعیت جغرافیایی، اندازه‌ی استخر و کارمزد آن باید در نظر گرفته می‌شدند. استخرهایی مانند Ethermine، Nanopool و F2Pool از جمله استخرهای محبوب استخراج اتریوم بودند.

سخت افزارهای لازم برای ماینینگ اتریوم

برای تشکیل یک سیستم استخراج (ریگ)، اجزای سخت‌افزاری زیر ضروری هستند:

• مادربردکارت گرافیک (واحد پردازش گرافیکی)
• هارد دیسک (به عنوان حافظه ذخیره‌سازی)
• رم (حافظه RAM)
• منبع تغذیه (واحد تأمین برق)

بهترین نرم افزارهای ماینینگ اتریوم

• NBMiner، PhoenixMiner و GMiner: این نرم‌افزارها از جمله محبوب‌ترین گزینه‌ها برای استخراج اتریوم با استفاده از کارت‌های گرافیکی NVIDIA و AMD بودند. ویژگی‌هایی مانند استخراج دوگانه، تنظیم خودکار و مانیتورینگ لحظه‌ای در این نرم‌افزارها ارائه می‌شد.
• Go Ethereum (Geth): این نرم‌افزار علاوه بر قابلیت استخراج، به عنوان یک کلاینت کامل اتریوم نیز عمل می‌کرد و برای توسعه‌ی برنامه‌های مبتنی بر اتریوم مورد استفاده قرار می‌گرفت.
• Claymore و Ethminer: این دو نرم‌افزار نیز از گزینه‌های رایج برای استخراج اتریوم بودند و در استخرهای استخراجی مانند Ethermine مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
• Kryptex و MinerGate: این نرم‌افزارها با رابط کاربری ساده‌تر، گزینه‌های مناسبی برای کاربران مبتدی‌تر بودند و امکان استخراج اتریوم را در سیستم‌عامل‌های مختلف فراهم می‌کردند.

پنج مورد از بهترین ماینرهای استخراج اتریوم

پنج مورد از دستگاه‌های مورد استفاده در استخراج (اتریوم در گذشته و سایر ارزها در حال حاضر):

1. Bitmain Antminer E9: این دستگاه یکی از قدرتمندترین ASICهایی بود که برای استخراج اتریوم ساخته شده بود. با هش ریت بسیار بالا (حدود ۳ گیگاهش بر ثانیه) و مصرف برق نسبتاً زیاد، این دستگاه برای استخراج اتریوم در زمان خود بسیار محبوب بود. اما همانطور که گفته شد، دیگر برای اتریوم کاربرد ندارد. این دستگاه می‌تواند برای استخراج ارزهایی مانند اتریوم کلاسیک (ETC) که همچنان از الگوریتم Ethash استفاده می‌کند، مورد استفاده قرار گیرد.
2. Innosilicon A10 Pro+ ETH: این دستگاه ASIC نیز یکی دیگر از گزینه‌های قدرتمند برای استخراج اتریوم و سایر ارزهای مبتنی بر Ethash بود. هش ریت بالا و راندمان مناسب از ویژگی‌های این دستگاه بود. مانند Antminer E9، این دستگاه نیز برای استخراج اتریوم دیگر کاربردی ندارد، اما برای استخراج ارزهایی مانند ETC مناسب است.
3. Innosilicon A11 Pro ETH: این مدل جدیدتر از سری A10 است و قدرت هش بالاتری ارائه می‌دهد. این دستگاه نیز برای استخراج اتریوم دیگر کاربرد ندارد، اما برای استخراج سایر ارزهای مبتنی بر Ethash مناسب است.
4. کارت‌های گرافیک (GPUها): قبل از ورود ASICها به بازار استخراج اتریوم، کارت‌های گرافیک (GPU) گزینه‌ی اصلی برای استخراج بودند. کارت‌های گرافیک NVIDIA و AMD مانند RTX 3080، RTX 3090، RX 6800 XT و RX 6900 XT از محبوب‌ترین گزینه‌ها بودند. اگرچه برای استخراج اتریوم دیگر کاربرد ندارند، اما همچنان می‌توان از آن‌ها برای استخراج ارزهای دیگری مانند Ravencoin، Ergo و Conflux که از الگوریتم‌های دیگری استفاده می‌کنند، استفاده کرد.
5. Bitmain Antminer E3: این دستگاه ASIC قدیمی‌تر از E9 است و قدرت هش کمتری دارد. در زمان خود، گزینه‌ی مقرون به صرفه‌تری برای استخراج اتریوم بود. اما با ورود دستگاه‌های جدیدتر و افزایش سختی شبکه، دیگر کارایی چندانی نداشت و حالا نیز برای اتریوم کاربردی ندارد.

آیا استخراج اتریوم با کامپیوتر شخصی یا گوشی امکان ‌پذیر بود؟

بله، قبل از ادغام، استخراج اتریوم با کامپیوتر شخصی امکان‌پذیر بود. برای این کار، کاربران معمولاً از کارت‌های گرافیک قدرتمند (GPU) برای انجام محاسبات پیچیده‌ی مورد نیاز الگوریتم Ethash (الگوریتم استخراج اتریوم) استفاده می‌کردند. هرچه کارت گرافیک قوی‌تر بود، شانس بیشتری برای حل مسائل ریاضی و دریافت پاداش استخراج وجود داشت.

از نظر فنی، استخراج اتریوم با گوشی‌های هوشمند نیز تا حدودی امکان‌پذیر بود، اما به دلیل محدودیت‌های سخت‌افزاری (قدرت پردازشی بسیار پایین CPU و GPU گوشی‌ها)، این روش بسیار ناکارآمد و غیرسودآور بود. قدرت پردازشی گوشی‌ها در مقایسه با کامپیوترهای شخصی و ریگ‌های استخراج بسیار ناچیز بود و هزینه‌ی برق و استهلاک دستگاه از هرگونه سود احتمالی بیشتر بود.

مراحل و نحوه استخراج اتریوم با گوشی

• انتخاب اپلیکیشن ماینینگ: در اولین قدم، کاربران باید یک اپلیکیشن ماینینگ مناسب برای گوشی خود پیدا می‌کردند. اپلیکیشن‌هایی مانند MinerGate، Crypto Miner و برخی کیف پول‌ها به عنوان گزینه‌های احتمالی مطرح می‌شدند. اما انتخاب اپلیکیشن به تنهایی تضمین استخراج موفقیت‌آمیز را نمی‌داد.
• ایجاد حساب کاربری: پس از نصب اپلیکیشن، کاربران باید یک حساب کاربری ایجاد می‌کردند. این مرحله معمولاً شامل وارد کردن اطلاعات شخصی مانند آدرس ایمیل و رمز عبور بود.
• تنظیمات اولیه: در تنظیمات اپلیکیشن، کاربران باید ارز دیجیتال مورد نظر برای استخراج (در اینجا اتریوم) را انتخاب می‌کردند. برخی اپلیکیشن‌ها امکان اتصال به استخرهای استخراج را نیز فراهم می‌کردند که به دلیل قدرت پردازشی پایین گوشی، ضروری به نظر می‌رسید.
• شروع ماینینگ: با فعال کردن گزینه‌ی “شروع ماینینگ”، اپلیکیشن شروع به استفاده از قدرت پردازشی گوشی برای حل مسائل ریاضی مرتبط با استخراج می‌کرد. این کار باعث افزایش قابل توجه مصرف باتری و دمای گوشی می‌شد.

بهترین برنامه های استخراج اتریوم با گوشی

• MinerGate: این اپلیکیشن یکی از شناخته‌شده‌ترین اپلیکیشن‌های استخراج چند ارزی بود که امکان استخراج اتریوم را نیز فراهم می‌کرد. MinerGate رابط کاربری نسبتاً ساده‌ای داشت و برای سیستم‌عامل‌های اندروید و iOS در دسترس بود.
• Crypto Miner: این اپلیکیشن نیز از استخراج اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین، لایت‌کوین و دوج‌کوین پشتیبانی می‌کرد و برای کاربران اندروید در دسترس بود.
• Kryptex: تمرکز اصلی این اپلیکیشن بر استخراج ابری بود، اما امکان استفاده از گوشی برای استخراج (با کارایی بسیار پایین) را نیز فراهم می‌کرد.
• Ethereum Miner: این اپلیکیشن به طور خاص برای استخراج اتریوم طراحی شده بود و رابط کاربری ساده‌ای داشت.
• NeoNeonMiner: این اپلیکیشن اندرویدی از استخراج چند ارز دیجیتال از جمله اتریوم پشتیبانی می‌کرد و امکان اتصال به استخرهای استخراج را فراهم می‌کرد.

استخراج اتریوم با کارت گرافیک

برای استخراج اتریوم با کارت گرافیک، به یک سیستم کامپیوتری با قطعات مناسب از جمله مادربرد، پردازنده، رم و مهم‌تر از همه، کارت‌های گرافیک قدرتمند نیاز بود. هرچه تعداد و قدرت کارت‌های گرافیک بیشتر بود، قدرت محاسباتی سیستم (که با عنوان هش ریت شناخته می‌شود) بالاتر می‌رفت و احتمال دریافت پاداش نیز افزایش می‌یافت. با این حال، استخراج با کارت گرافیک نیازمند مصرف برق بالا و تولید حرارت زیاد بود که هزینه‌های جانبی مانند هزینه‌ی برق و سیستم خنک‌کننده را نیز به همراه داشت.

بهترین کیف پول های مناسب برای استخراج اتریوم

در گذشته، زمانی که استخراج اتریوم رایج بود، ماینرها برای نگهداری اتریوم‌های استخراج‌شده خود از انواع مختلف کیف پول استفاده می‌کردند. با این وجود، همه‌ی کیف پول‌ها برای این منظور مناسب نبودند و امنیت دارایی‌های استخراج‌شده برای ماینرها از اهمیت بالایی برخوردار بود. به همین دلیل، آن‌ها اغلب به دنبال راهکارهایی بودند که امنیت بیشتری را برای نگهداری دارایی‌های خود در بازه‌های زمانی متوسط تا طولانی فراهم کند.

کیف پول گرم

کیف پول‌های گرم که به صورت آنلاین و از طریق اینترنت قابل دسترسی بودند (مانند کیف پول‌های تحت وب، موبایل و دسکتاپ)، به دلیل اتصال دائمی به اینترنت، ریسک امنیتی بیشتری نسبت به کیف پول‌های سرد داشتند و برای نگهداری طولانی‌مدت اتریوم‌های استخراج‌شده، گزینه‌ی چندان مناسبی به شمار نمی‌رفتند.

کیف پول سرد

کیف پول‌های سرد به دلیل عدم نیاز به اتصال اینترنتی، امنیت بسیار بالاتری را ارائه می‌دادند. این نوع کیف پول‌ها، کلیدهای خصوصی ماینرها را به صورت آفلاین ذخیره می‌کردند و در برابر حملات سایبری از امنیت بیشتری برخوردار بودند. از جمله کیف پول‌های سرد که در گذشته برای نگهداری اتریوم استخراج‌شده مورد استفاده قرار می‌گرفتند، می‌توان به کیف پول‌های سخت‌افزاری مانند لجر نانو اس و ترزور، و همچنین کیف پول‌های کاغذی و فلزی مانند ColdTi، Billfodl و SteelWallet اشاره کرد. این گزینه‌ها برای نگهداری بلندمدت اتریوم‌های استخراج‌شده و حفظ امنیت آن‌ها، انتخاب مناسب‌تری بودند.

---

بیشتر بخوانید: تفاوت کیف پول‌ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری

---

چگونه می توان میزان اتریوم استخراج شده را مشاهده کرد؟

تمامی استخرهای استخراج، ابزارهایی را برای بررسی موجودی و میزان پاداش‌های ماینرها ارائه می‌کردند. به عنوان مثال، در استخر Ethermine، کاربران می‌توانستند با وارد کردن آدرس کیف پول اتریوم خود در نوار جستجوی بالای صفحه، میزان اتریوم استخراج‌شده توسط خود را مشاهده کنند. همچنین، پس از واریز پاداش به کیف پول، کاربران می‌توانستند با استفاده از مرورگرهای بلاکچین مانند Etherscan.io، جزئیات تراکنش و موجودی کیف پول خود را بررسی کنند.

زمان و نحوه برداشت پاداش استخراج ارز اتریوم

در استخراج انفرادی، اگر ماینر به تنهایی موفق به یافتن بلاک جدید می‌شد، پاداش بلاک بلافاصله به کیف پولش واریز می‌شد. اما با توجه به سختی بالای شبکه، این روش برای اکثر افراد غیرعملی بود. در استخراج استخری، گروهی از ماینرها قدرت پردازشی خود را ترکیب می‌کردند و پس از یافتن بلاک توسط استخر، پاداش بین اعضا بر اساس میزان مشارکتشان تقسیم می‌شد. زمان پرداخت پاداش در استخرها متفاوت بود و معمولاً به صورت دوره‌ای (مثلاً هر چند ساعت یا یک بار در روز) و پس از رسیدن ماینر به حداقل میزان پرداختی تعیین‌شده توسط استخر، انجام می‌شد.

نحوه برداشت پاداش نیز به نوع استخراج و سیاست استخر بستگی داشت. در استخراج انفرادی، پاداش به طور خودکار به آدرس کیف پولی که ماینر در تنظیمات نرم‌افزار استخراج مشخص کرده بود، واریز می‌شد. در استخرهای استخراج، واریز پاداش معمولاً به صورت خودکار و در بازه‌های زمانی مشخص انجام می‌شد. ماینرها می‌توانستند حداقل میزان پرداختی و روش پرداخت (مثلاً پرداخت مستقیم به کیف پول یا از طریق یک سرویس واسط) را در تنظیمات حساب کاربری خود در استخر تعیین کنند. برای بررسی موجودی، ماینرها می‌توانستند از کیف پول خود، مرورگرهای بلاکچین مانند Etherscan یا داشبورد استخر استفاده کنند.

روش های جایگزین استخراج اتریوم

• استیکینگ (Staking): پس از تغییر الگوریتم اتریوم به اثبات سهام (PoS)، سهام‌گذاری به روش اصلی کسب پاداش در این شبکه تبدیل شده است. با قفل کردن مقدار مشخصی اتریوم در شبکه، می‌توان در فرآیند تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید مشارکت کرد و پاداش دریافت نمود. این کار را می‌توان به صورت انفرادی (با داشتن ۳۲ اتریوم) یا از طریق استخرهای سهام‌گذاری و یا صرافی‌ها انجام داد.
• بازی‌های بلاکچینی: بازی‌های مبتنی بر بلاکچین (Play-to-Earn) به کاربران این امکان را می‌دهند که با انجام بازی و کسب امتیاز، جوایز و توکن‌های درون بازی را به دست آورند. این توکن‌ها اغلب قابل معامله در صرافی‌ها هستند و می‌توان آن‌ها را به اتریوم یا سایر ارزهای دیجیتال تبدیل کرد.
• وام‌دهی در پلتفرم‌های دیفای: پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) امکان وام‌دهی و وام‌گیری دارایی‌های دیجیتال را بین کاربران فراهم می‌کنند. با وام دادن اتریوم در این پلتفرم‌ها، می‌توان در ازای آن بهره دریافت کرد. نرخ بهره بسته به شرایط بازار و پلتفرم مورد نظر متغیر است. این روش می‌تواند یک منبع درآمد غیرفعال باشد، اما ریسک‌هایی مانند نوسانات قیمت، ریسک قراردادهای هوشمند و ریسک پلتفرم وام‌دهی را نیز به همراه دارد.
• معامله‌گری یا ترید (Trading): خرید و فروش اتریوم در صرافی‌های ارز دیجیتال یکی از راه‌های کسب سود از نوسانات قیمت این ارز است. معامله‌گران با تحلیل نمودارها و بررسی شرایط بازار، در قیمت‌های پایین اقدام به خرید و در قیمت‌های بالا اقدام به فروش اتریوم می‌کنند. این روش نیازمند دانش تحلیل تکنیکال و فاندامنتال، مدیریت ریسک و تجربه در بازارهای مالی است.

استخراج اتریوم تا کی ادامه دارد؟

در سال ۲۰۲۲، اتریوم مطابق برنامه‌ریزی قبلی، به طور دائمی فرآیند استخراج (ماینینگ) را متوقف کرد و سیستم تأیید تراکنش‌های خود را به روش «اثبات سهام» (Proof of Stake) تغییر داد. این تغییر بنیادین، که با نام اتریوم ۲.۰ (ETH 2.0) شناخته می‌شود، نقطه عطفی در تاریخ این بلاکچین محسوب می‌شود.

اتریوم ۲.۰ که به عنوان یک به‌روزرسانی اساسی و از پیش تعیین‌شده در نقشه راه اتریوم قرار داشت، با هدف افزایش مقیاس‌پذیری شبکه (بهبود سرعت و کاهش هزینه‌ی تراکنش‌ها) پیاده‌سازی شد. این ارتقاء، الگوریتم اجماع اتریوم را از اثبات کار(PoW) به اثبات سهام(PoS) تغییر داد.

جمع بندی

در این مطلب، راهنمایی کامل درباره‌ی نحوه استخراج ارز دیجیتال اتریوم در دوران الگوریتم اثبات کار (PoW) ارائه شد. به مفاهیم مربوط به استخراج اتر، نکات پیش از شروع، انواع ماینر و بهترین نرم‌افزارها پرداختیم. این اطلاعات برای زمانی بود که استخراج اتریوم با استفاده از کارت‌های گرافیک و دستگاه‌های ماینینگ امکان‌پذیر بود. اکنون که اتریوم به الگوریتم اثبات سهام (PoS) تغییر یافته، این راهنما دیگر برای استخراج مستقیم اتریوم کاربرد ندارد ولی میتواند در استخراج دیگر ارزها مثل اتریوم کلاسیک مفید باشد.