آشنایی با تفاوت های توکن و کوین، انواع آن و مقایسه‌ی عملکرد هرکدام 

افراد مختلف با ورود خود به دنیای رمز ارزها، از بدو ورود با اصطلاحات مختلفی مواجه می‌شوند که این اصطلاحات در برخی موارد مشابه یکدیگر هستند. برای نمونه توکن و کوین دو مورد از مواردی هستند که کاربران می‌بایست در بازار ارز دیجیتال با آنها آشنا بوده و تفاوت آنها را درک کنند. با ما همراه باشید تا در ادامه با تفاوت‌های توکن و کوین آشنا شویم.

کوین چیست؟ به همراه مثال (Coin)

کوین به رمز ارزهایی گفته می‌شود که دارای بلاکچین مستقل و پایدار باشند. کوین‌ها به طور ویژه از صفر طراحی و راه‌اندازی می‌شوند؛ برای مثال تصور کنید برای تلفن همراه شما یک سیستم‌عامل انحصاری مختص خودتان طراحی شود.
نمونه بارز این مدل در دنیای رمز ارزها را به می‌توان به مشهورترین رمز ارز دنیا یعنی بیت کوین نسبت داد. بیت کوین یک ارز دیجیتال در بستر غیرمتمرکز است که بلاکچین اختصاصی خود را در اختیار دارد و بدین شکل فعالیت می‌کند.

توکن چیست؟ به همراه مثال (Token)

توکن به رمز ارزهای پایه‌ای گفته می‌شود که مبتنی بر قراردادهای هوشمند هستند. بدین شکل دیگر نیاز نیست یک رمز ارز را از صفر تعریف کنید که این موضوع به کمک قراردادهای هوشمند میسر می‌شود.
برای نمونه پلتفرم‌های قرارداد هوشمند مانند بلاکچین اتریوم، به کاربران این اجازه را می‌دهند تا توکن‌های مختلفی را در بستر بلاکچین آن ایجاد نموده و سپس آن را مدیریت کنند. مثلاً رمز ارز تتر ERC20، یک توکن می‌باشد که بر بستر بلاکچین اتریوم طراحی شده است. از ویژگی مهم توکن‌ها این است که توکن‌هایی که از یک بستر مشترک استفاده می‌کنند، قابلیت این را دارند که با یکدیگر مبادلاتی را انجام دهند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال

همانطور که در تعریف کوین و توکن متوجه شدید؛ اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن مرتبط با نحوه طراحی آنها می‌باشد که کوین‌ها نیاز به طراحی کامل و مستقل و توکن‌ها بر خلاف این موضوع در بستر پلتفرم‎های دیگر طراحی می‌شوند.
تفاوت این دو را در جدول زیر، به صورت مقایسه‌ای آورده‌ایم:

توکن	کوین
فاقد بلاکچین اختصاصی است.	ارز دیجیتالی است که بلاکچین اختصاصی دارد.
کاربردهای متفاوتی دارند و قابل استفاده در پروژه‌های مختلف هستند.	کوین‌ها تنها واسطه پرداخت هستند.
توکن‌ها قابل ذخیره در تمام کیف پول‌های مورد استفاده در بستر بلاکچین میزبان هستند.	کوین‌ها آدرس‌های اختصاصی خاص خود را دارند.
کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمز ارز بومی بلاکچین آن کسر می‌گردد.	کارمزد شبکه از خود کوین برداشت می‌شود.

بیشتر بخوانید: استیکینگ چیست؟

توکن و کوین در چه مسائلی به هم شباهت دارند؟

توکن و کوین در اینکه هر دو به عنوان واحدهای ارزی در فضای ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند، شباهت دارند. هر دو مفهوم همچنین از یک اکوسیستم مشترک به نام بلاکچین بهره می‌برند.

• شباهت در عنوان واحد ارزی: کوین و توکن نیز هر دو به عنوان واحد ارزی در دنیای ارز دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• استفاده از بلاکچین: توکن و کوین هر دو از تکنولوژی بلاکچین بهره می‌برند. بلاکچین یک سیستم غیرمتمرکز است که اطلاعات را به صورت زنجیره‌ای ثبت می‌کند و امکان انتقال ارزها را فراهم می‌کند.
• قابل معامله: هر دو می‌توانند از طریق تبادلات مختلف بدست مالک جدید بروند. به عنوان مثال، کوین مانند بیت کوین به عنوان واحد اصلی ارزی در شبکه بیت کوین عمل می‌کند و توکن‌ها همچنین در پروژه‌ها و کاربردهای مختلف دارای ارزش هستند.

انواع توکن ها و کاربرد آنها

اصولاً توکن‌ها به منظور هدف خاصی ایجاد می‌شوند. برای نمونه ارز دیجیتال تتر با هدف حفظ ارزش سرمایه‌گذاران به پشتوانگی دلار آمریکا ایجاد شده است. با توجه به اهداف مورد استفاده از توکن‌ها، ما می‌توانیم آنها را به چهار دسته تقسیم کنیم.

توکن‌های معاملاتی (Transactional tokens)

توکن‌های معاملاتی به عنوان واحدهای ارزی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالاها و خدمات به کار می‌روند. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی برای تبادلات اقتصادی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، استیبل کوین‌هایی مانند دای یا تتر در این دسته قرار می‌گیرند.

توکن‌های حاکمیتی (Governance tokens)

توکن‌های حاکمیتی به کاربران حق مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به مدیریت یا تغییرات در شبکه را می‌دهند. داشتن این توکن‌ها به کاربر، امکان اعطای نظر و شرکت در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با پروتکل یا پروژه را می‌دهد. توکن AAVE نمونه‌ای از توکن‌های حاکمیتی است.

توکن‌های کاربردی (Utility tokens)

توکن‌های کاربردی به عنوان واحدهای ارزی استفاده می‌شوند که عمدتاً برای دستیابی به خدمات خاص در یک شبکه یا پروژه معین مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، این توکن‌ها امکان ارائه خدمات خاص یا دسترسی به ویژگی‌های خاص را درون شبکه فراهم می‌کنند. توکن SAND نمونه‌ای از توکن‌های کاربردی به شمار می‌رود.

توکن‌های امنیتی (Security tokens)

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت کاربر بر یک دارایی دیجیتال یا غیردیجیتال است. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت بوده و یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه باشد. این مدل از توکن‌ها برای نظارت بیش‌تر دولت‌ها بر دارایی‌ها شکل گرفتند. نمونه بارز این توکن را می‌توان به POLY نسبت داد.

معرفی انواع کوین ها و کاربرد آن

کوین‌ها به طور کلی به دو دسته متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می‌شوند.
ارزهای دیجیتال متمرکز همانند ارزهای معمولی در دنیای دیجیتال عمل می‌کنند. به طور مشابه با بانک‌های مرکزی که کنترل تولید و عرضه پول را دارند، توسعه‌دهندگان و سازندگان ارزهای متمرکز نیز کنترل کامل بر تولید، عرضه و تقاضا بر روی این ارزها را در اختیار داشته و همه چیز به صورت متمرکز اداره می‌شود.
در مقابل، ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند که به عنوان رمز ارزها عمل می‌کنند. در این ارزها، توسعه‌دهندگان هیچ نقشی در کنترل و مدیریت آنها ندارند. به جای ذخیره‌سازی داده‌های داخلی در یک سرور مرکزی، این ارزها اطلاعات را بر روی هزاران سرور و به صورت کاملاً غیرمتمرکز ذخیره می‌کنند. این باعث کاهش احتمال حملات هک یا دزدی می‌شود و همچنین اعتماد و شفافیت در خصوص عملکرد این ارزها را افزایش می‌دهد.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال انجین چیست؟

تبدیل توکن به کوین

تبدیل توکن به کوین فرایندی است که در اکثر موارد به معنای تغییر از یک وضعیت یا فاز به فاز دیگر مربوط به ارزهای دیجیتال است. این فرایند ممکن است از ارتقاء یا تغییر توکن در یک شبکه بلاکچین به یک ارز دیجیتال جدید یا کوین مستقل، یا حتی ادغام یک توکن به کوین موجود بر روی یک بلاکچین متفاوت، صورت گیرد. برای نمونه زمانی که یک پروژه بلاکچین توسعه یابد و توکن‌های خود را به عنوان یک کوین به بلاکچین جدید منتقل کند، می‌تواند تبدیل توکن به کوین رخ دهد. بایننس کوین (BNB) و ترون (TRX) هر دو مثالی از چنین فرایندی هستند.

مقایسه کیف پول های کوین و توکن

در بحث کیف پول‌های کوین و توکن باید بگوییم که هر کوین نیاز به یک کیف پول و یک آدرس اختصاصی در بلاکچین مرتبط با خود دارد که این آدرس به صورت انحصاری در آن شبکه قرار دارد. به عبارت دیگر، کیف پول بیت کوین با آدرس اختصاصی خود و کیف پول اتریوم با آدرس جداگانه از یکدیگر مجزا هستند و امکان انتقال دارایی از یک شبکه به شبکه دیگر به سادگی وجود ندارد.
اما در مورد توکن‌ها، این شرایط مطلقاً وجود ندارد؛ پس یعنی می‌توانید یک توکن مانند تتر (ERC-20) را به هر آدرسی در شبکه اتریوم ارسال کنید. این ویژگی بسیاری از توکن‌ها، به خصوص توکن‌های استاندارد ERC-20، را متفاوت از کوین‌ها می‌سازد.
این موضوع به این معناست که حتی با وجود تفاوت‌های میان کیف پول‌ها، امکان انتقال و دریافت توکن‌ها در آدرس‌های مختلف از یکدیگر جدا نیست. این امکان و انعطاف‌پذیری توکن‌ها، یکی از ویژگی‌های جذاب آنهاست که اجازه می‌دهد تا کاربران، قوانین سنتی را بشکنند و به راحتی دارایی‌های دیجیتال خود را مدیریت کنند.

در نگاه اول، توکن‌ها و کوین‌ها ممکن است به عنوان دو واحد از دنیای ارزهای دیجیتال به نظر بیایند که هرکدام نقش و کاربرد خود را دارند. اما با آشنایی با این دو مفهوم، تفاوت‌های مهم در طراحی و عملکرد آنها آشکار شد.
توکن‌ها، مواردی کاربردی هستند که در اکوسیستم‌های مختلف بر اساس استانداردها و قوانین مشخصی ایجاد می‌شوند. این اعتبارهای دیجیتالی نقش محوری در ارتباط با پروژه‌ها، سرویس‌ها و اکوسیستم‌های خاص دارند.
از سوی دیگر، کوین‌ها به عنوان واحدهای پایه در بلاکچین‌ها عمل می‌کنند و بیش‌ترین ارزش و تأثیر را در سطح شبکه دارند. اتر در اتریوم و بیت کوین در بیت کوین نمونه‌هایی از این نوع ارزهای دیجیتال هستند که به عنوان واحدهای اصلی برای انجام تراکنش‌ها و حفظ امنیت شبکه عمل می‌کنند.
در نهایت، این تفاوت‌ها در طراحی و عملکرد توکن‌ها و کوین‌ها، به افراد و شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که با توجه به نیازها و اهداف خود، از این ارزهای دیجیتال بهره‌مند شوند و در جهت رشد و توسعه صحیح اکوسیستم بلاکچین‌ نیز حرکت کنند.