پیش از آن که به خطرات استفاده از پل‌های کراس چین اشاره کنیم بهتر از به توضیح بلاک چین بپردازیم.

بلاک چین مانند یک کلان شهر شلوغ است که از شبکه‌های مستقل تشکیل شده و هر کدام از این شبکه‌ها نقاط قوت و اهداف خاص خود را دارند. بیت کوین، پدربزرگ همه آنها، به دلیل امنیت خود بسیار مشهور است. اتریوم دارای اکوسیستم قراردادهای هوشمند قوی است و سولانا به خاطر سرعت تراکنش‌های فوق‌العاده سریع خود مشهور است.

اما اگر یک شهروند رمزارز بخواهد دارایی‌های خود را بین این محله‌های پر جنب و جوش جابه جا کند، چه؟ امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) نباید به زنجیره‌های منفرد محدود شود، و پل‌های کراس چین برنامه‌های نرم‌افزاری مبتکرانه‌ای هستند که قابلیت همکاری بین بلاک چین‌ها را تسهیل می‌کنند.

مفهوم پل‌های کراس چین در مراحل اولیه فناوری بلاک چین ظاهر شد. در اوایل سال 2016، پروژه‌هایی مانند پلاسما اتریوم و Wanchain شروع به بررسی روش‌هایی برای جابه‌جایی دارایی در زنجیره‌ها کردند.

این پل‌های اولیه بسیار ابتدایی بودند و اغلب به متولیان متمرکز برای نگهداری دارایی‌ها در طول فرآیند انتقال متکی بودند و چنین چیزی با ماهیت بلاک چین، که قرار است یک سیستم غیرقابل اعتماد باشد، در تضاد بود.

سال 2019 شاهد ظهور پل‌های غیرمتمرکز بودیم که از قراردادهای هوشمند برای خودکارسازی فرآیند انتقال استفاده می‌کردند. پل‌های پیشگامی مانند پروتکل انتقال متقابل دارایی اتمی و پل غیرمتمرکز Wanchain ، عصر جدیدی از قابلیت همکاری غیر قابل اعتماد را آغاز کردند.

از مارس 2024، چشم‌انداز پل کراس چین یک اکوسیستم شکوفا با تعداد زیادی پروژه است که برای تسلط رقابت می‌کنند. نمونه‌های قابل توجه عبارتند از چند زنجیره‌ای‌های همیشه در صحنه یا همان Poly Network سابق، Wormhole و پروتکل ارتباطات بین بلاک چینی Cosmos.

بیش از 3.3 میلیارد دلار از دارایی‌های کریپتو بین سال‌های 2021 تا 2022 به دلیل هک‌های اتفاق افتاده از دست رفته است. اگرچه پل‌های کراس چین کاربردهای بی‌شماری دارند اما بدون خطر هم نیستند. این پل‌ها، همراه با قراردادهای هوشمند و اوراکل‌ها، بخش عمده‌ای از نقاط آسیب‌پذیر در اکوسیستم بلاک چین را تشکیل می‌دهند.

نمودار زیر نشان‌دهنده دزدی‌های انجام شده از طریق هک پل‌های کراس چین است.

مبالغ دزدیده شده از طریق هک پل

در اینجا به برخی از نگرانی‌های کلیدی که در این فناوری در حال تکامل وجود دارد اشاره شده است:

متأسفانه، همان کدی که پل‌ها را قدرتمند می‌کند، آنها را در برابر تلاش‌های هک آسیب‌پذیر می‌کند و این دو پتانسیل پر مخاطب، احتمال خطر را پررنگ‌تر می‌کنند.

در سال 2022، هکرها با نفوذ به پل رونین، بیش از 600 میلیون دلار ارز دیجیتال را تخلیه کردند. این اکسپلویت کلید اختصاصی یک طرح چند امضایی را هدف قرار داد، یک اقدام امنیتی که در نهایت چندان کارآمد نبود.

پیش از این در سال 2022، پل Wormhole قربانی یک سرقت 325 میلیون دلاری شد. مجرم از آسیب‌پذیری که در کد قرارداد هوشمند پل وجود داشت سوء استفاده کرد و به این ترتیب نشان داد که سیستم دارای نقص است.

پس از این اتفاقات، تدابیری چون ممیزی‌های دقیق، شیوه‌های کدگذاری ایمن و برنامه‌های پاداش برای یافتن باگ‌های بالقوه در جهت تقویت پل‌ها در برابر حملات احتمالی اعمال شد.

هک پل Wormhole

بر‌خلاف سیستم‌های مالی سنتی، تراکنش‌های بلاک چین می‌توانند با نام مستعار باشند. در حالی که ناشناس بودن اصل اصلی فناوری بلاک چین است، می‌تواند چالش‌هایی را نیز در هنگام انتقال دارایی‌ها در زنجیره‌ها ایجاد کند. ردیابی جابجایی وجوه غیرقانونی از طریق پل‌ها می‌تواند برای مجریان قانون و نهادهای نظارتی کار دشواری باشد.

این محدودیت پل‌ها می‌تواند توسط هکرها برای جابجایی ناشناس وجوه در بلاک چین‌ها بدون اینکه محققین قادر به ردیابی آنها باشند، مورد استفاده قرار گیرد.

در طول سال‌ها و از طریق هک‌های متعدد پس از مرگ، چندین پل تمرکززدایی را افزایش داده‌اند. در حالی که برخی از پل‌ها به صورت غیرمتمرکز عمل می‌کنند، برخی دیگر متمرکز‌تر هستند، که اغلب یک نقطه شکست را معرفی می‌کنند و ماهیت بی‌اعتماد بلاک چین را به خطر می‌اندازند.

جامعه بلاک چین به طور فعال در حال بررسی راه حل‌هایی برای مقابله با خطرات ذکر شده در بالا است. موارد زیر برخی از مسیرهای امیدوارکننده در حال پیگیری هستند:

حرکت به سمت پل‌های کاملاً غیرمتمرکز، که در آن حاکمیت و عملیات در شبکه گسترده‌تری از مشارکت‌کنندگان توزیع می‌شود، می‌تواند امنیت را به طور قابل توجهی افزایش دهد و اتکا به اشخاص ثالث قابل اعتماد را کاهش دهد.

شبکه پل غیرمتمرکز که این پل‌ها را تشکیل می‌دهد از طریق توکن‌های راه اندازی شده قدرت و انگیزه می‌گیرد. به عنوان مثال، Wormhole اخیراً برنامه توکن خود را برای ایجاد انگیزه در اکوسیستم خود اعلام کرده است.

استفاده از تأیید رسمی، به عنوان یک رویکرد ریاضی دقیق برای اثبات صحت کد نرم‌افزار، می‌تواند به شناسایی و حذف آسیب‌پذیری‌ها در قراردادهای هوشمند پل قبل از استقرار کمک کند.

استاندارد کردن پروتکل‌های ارتباطی بین پل‌ها می‌تواند قابلیت همکاری یکپارچه را تقویت کند و به طور بالقوه برخی از چالش‌های ردیابی را کاهش دهد. پروژه‌هایی مانند IBC در این مسیر فعالیت می‌کنند. IBC ارتباطات ایمن و غیرقابل اعتماد و انتقال دارایی بین بلاک چین‌های مستقل را امکان پذیر می‌کند.

آینده بلاک چین به ارتباط متقابل بستگی دارد. پل‌های زنجیره‌ای متقاطع (کراس چین) در واقع کلید باز کردن قفل اکوسیستمی هستند که قابلیت تعامل و همکاری را دارد و کاربران می‌توانند از مزایای منحصر به فرد هر بلاک چین بدون هیچ مانعی استفاده کنند. از آنجایی که Web3 میلیاردها کاربر را در اختیار دارد، باید نسبت به بلاک چینی که تراکنش‌هایشان روی آن انجام می‌شود، بی‌اعتنا باشند.

موارد زیر برخی از پیشرفت‌هایی است که پل‌ها باید در سال‌های پیش رو به سوی آن تلاش کنند:

پل‌ها باید کاربرپسندتر شوند و رابط‌های بصری ارائه دهند که فرآیند انتقال دارایی را حتی برای کاربران غیر فنی ساده می‌کند. برای رسیدن به این هدف، مفاهیم کیف پول، زنجیر و پل باید در یک تجربه بیشتر شبیه به Web2 ادغام شوند. به عنوان مثال، کاربران DeFi باید بتوانند دارایی‌ها را در زنجیره‌ها از طریق یک رابط ساده مبادله کنند.

از طریق ترکیبی از شیوه‌های امنیتی قوی، هوشیاری مداوم، مدیریت بهتر قراردادهای هوشمند و پذیرش فناوری‌های پیشرفته مانند تأیید رسمی، پل‌ها می‌توانند به قلعه‌های امنیتی تبدیل شوند. پل‌های کاملاً غیرمتمرکز که توسط شبکه توزیع‌شده اعتبارسنجی اداره می‌شوند، می‌توانند هنجار باشند و خطرات مرتبط با کنترل متمرکز را حذف کنند.

آینده ایده‌آل، چشم‌اندازی را برای بلاک چین متصور است که در آن کاربران می‌توانند به طور یکپارچه بین زنجیره‌ها حرکت کنند، بدون زحمت تراکنش کنند و از قدرت کل اکوسیستم استفاده کنند بدون اینکه حتی از زیرساخت‌های آن آگاه باشند.

منبع مقاله: cointelegraph

لینک مطلب: خطرات استفاده از پل‌های کراس چین