تفاوت های ICO و IEO و IDO و مزایا و معایب این نوع عرضه اولیه ها

پروژه‌هایی که قصد راه‌اندازی فعالیت خود در دنیای رمز ارزها را دارند، بیش‌تر از هر چیزی نیازمند تأمین سرمایه هستند. در این راستا روش‌های مختلفی برای تأمین سرمایه این پروژه‌ها تعریف شده است که این روش‌ها به طور مختصر شامل عرضه‌ اولیه ICO، IEO و IDO می‌باشند و به عرضه‌های اولیه توکن‌ها مرتبط هستند. با ما همراه باشید تا با روال این سه روش به طور کامل آشنا شویم.

آشنایی با عرضه اولیه سکه ICO (Initial Coin Offering)

ICO به عنوان یکی از روش‌های تأمین مالی عرضه اولیه، یکی از اولین روش‌هایی شناخته می‌شود که در تأمین مالی پروژه‌های بلاکچین و به ویژه ارزهای دیجیتال نقش مهمی را ایفا می‌کند. در این روش، شرکت‌ها یا پروژه‌ها به جای استفاده از راهکارهای سنتی تأمین مالی مانند اقدام به عرضه عمومی سهام، توکن‌های خود را به عنوان یک واحد ارزی مستقل به بازار عرضه می‌کنند.

مروری بر تاریخچه‌ی عرضه اولیه سکه ICO

عرضه اولیه سکه یا Initial Coin Offering (ICO) به عنوان یک فرایند جذب سرمایه در دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین، در دهه اخیر به سرعت به یکی از روش‌های محبوب تأمین مالی پروژه‌ها تبدیل شده است. این مفهوم اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط Mastercoin که امروزه به نام Omni Protocol شناخته می‌شود مطرح شد؛ در امتداد این مسیر ICO به عنوان یک پدیده واقعی در بازار ارزهای دیجیتال، با عرضه توکن‌های اتریوم در سال ۲۰۱۴ به مرحله عملیاتی رسید.

با اجرای موفق این ICO، توسعه‌دهندگان پروژه‌های دیگر نیز با این روش تأمین مالی آشنا شدند و از آن استفاده کردند. در سال‌های بعد، میزان ICOها به شدت افزایش یافت و به عنوان یک راهکار جذب سرمایه اهمیت پیدا کرد. این روند باعث شهرت و گسترش ارزهای دیجیتال جدید شد و هزینه جذب سرمایه به شکل چشم‌گیری افزایش یافت.

خرید عرضه اولیه سکه به جای سهام یک شرکت!

در ICO به ‌جای خرید سهام یک شرکت، با خرید توکن‌های دیجیتالی تولید شده توسط آن شرکت، سرمایه مورد نیاز برای اجرای پروژه تأمین می‌شود. در صورت تأمین مبلغ مورد نیاز برای اجرای پروژه، این پروژه راه‌اندازی شده و شروع به ارائه خدمات یا محصولات خود می‌کند.
معمولاً توسعه‌دهندگان از امکان پرداخت هزینه‌های مختلف نظیر خدمات، تراکنش‌ها و هزینه خرید محصولات را به دارایی‌های کم‌شماری مانند همان توکن محدود می‌کنند. افزایش تقاضا برای خرید این توکن‌ها باعث افزایش قیمت آنها می‌شود. از طرف دیگر، شما در فاز عرضه اولیه سکه این توکن‌ها را با قیمت پایین‌تری تهیه کرده‌اید؛ به همین دلیل، این روش می‌تواند منجر به کسب سودهای قابل توجهی برای خریداران عرضه اولیه شود.

مزایا و ویژگی های خرید ICO

• سرعت بیش‌تر در راه‌اندازی و اجرای پروژه.
• هزینه راه‌اندازی پایین.
• نبود قوانین محدود کننده که اصولاً در عرضه اولیه سهام وجود دارند.
• محدودیت دولت برای دخالت.
• بدون مذاکره از هر نقطه دنیا امکان تأمین مالی به طور مستقیم وجود دارد.
• کنترل بیش‌تر توسعه‌دهندگان بر پروژه، به علت سهم نداشتن سرمایه‌گذاران در آینده شرکت.

بیشتر بخوانید : ارز دیجیتال نئو چیست (NEO) و چگونه کار می‌کند؟

معایب عرضه اولیه سکه ICO

این روش با معایب و چالش‌هایی همراه است که ممکن است توجیه‌پذیری سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت را کاهش دهد. به همین علت کارشناسان بازار ارزهای دیجیتال، ICOها را گزینه معقولی برای سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت نمی‌دانند.
ویژگی‌های امنیتی نسبتاً ضعیف ICOها از معایب دیگر آن است که این مسئله می‌تواند باعث فعالیت‌های ناامن و سوء استفاده از این روش تأمین مالی شود.

نحوه‌ی خرید توکن عرضه اولیه سکه

برای خرید توکن در فرایند عرضه اولیه سکه (ICO)، ابتدا باید یک پروژه یا شرکت ICO را انتخاب کنید. سپس باید یک کیف پول دیجیتال ایجاد کنید که بتوان توکن‌های خریداری شده را ذخیره کرد. برخی از ICOها نیازمند ثبت‌نام شما هستند که شامل ارائه اطلاعات شخصی و احراز هویت است.
در مرحله بعد باید ارز دیجیتال مورد نیاز را برای خرید توکن به آدرس معینی که ICO اعلام کرده است، انتقال دهید. این روش ممکن است از طریق ارزهای دیجیتال مختلف انجام شود. پس از انتقال ارز دیجیتال، توکن‌های مورد نظر به کیف پول شما ارسال می‌شوند.
نهایتاً، توکن‌های دریافتی را در کیف پول دیجیتال خود نگهداری کرده و در صورت نیاز می‌توانید از آنها برای تبادل، معامله یا نگهداری برای مدت زمان طولانی استفاده کنید. هر ICO ممکن است روندها و مراحل متفاوتی داشته باشد، بنابراین اهمیت دارد که از منابع قابل اعتماد برای دریافت اطلاعات دقیق و جامع در مورد هر ICO استفاده کنید.

عرضه اولیه صرافی یا IEO (Initial Exchange Offering) چیست؟

از روش‌های دیگر تأمین مالی پروژه‌ها می‌توان به IEO اشاره داشت. این روش مربوط به صرافی‌های متمرکز بستر بلاکچین است. در این روش صرافی مورد نظر با بررسی پروژه شرایط آن را سنجش کرده و درصد موفقیت آن را برآورد می‌کند. در صورت تأیید، صرافی مورد نظر امکانات صرافی را برای اجرای یک رویداد IEO در اختیار پروژه قرار می‌دهد یا به ‌عبارت دیگر در صورت پذیرش پروژه از سوی صرافی، توکن‌های آن از طریق صرافی به سرمایه‌گذاران عرضه خواهد شد.

مروری بر گذشته‌ی عرضه اولیه صرافی

این مدل تأمین مالی در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ به عنوان یک راهکار جدید برای جذب سرمایه و فروش توکن‌ها معرفی شد. IEO ابتدا توسط Binance، یکی از بزرگ‌ترین صرافی‌های دیجیتال جهان، در سال ۲۰۱۷ به عنوان یک روش تأمین مالی معرفی شد. اما اولین باری که این پروژه به اجرا درآمد در سال ۲۰۱۹ بود که طی این رویداد، لانچ پد یا پلتفرم اجرای عرضه اولیه از سوی صرافی بایننس برای توکن بیت تورنت (BitTorrent) راه‌اندازی شد. توسعه‌دهندگان این پروژه با ارائه توکن‌های مورد نظر در این رویداد توانستند مبلغ ۷.۱ میلیارد دلار را در طی ۱۵ دقیقه حاصل کنند که موفقیت بزرگی در ابتدای کار به شما می‌رفت.

نحوه‌ی عملکرد عرضه‌ی اولیه صرافی یا IEO

در عرضه اولیه صرافی یا IEO، پروژه‌ها برای جذب سرمایه از سرمایه‌گذاران به صرافی دیجیتالی مراجعه می‌کنند. صرافی نقش مهمی را در این فرایند ایفا می‌کند و به عنوان یک واسطه بین پروژه و سرمایه‌گذاران عمل می‌کند.
در ابتدا، پروژه انتخاب می‌کند که با کدام صرافی برای برگزاری IEO همکاری کند. این صرافی باید به عنوان یک محیط امن و معتبر برای جمع‌آوری سرمایه از سرمایه‌گذاران باشد. سرمایه‌گذاران نیز برای شرکت در IEO باید در صرافی ثبت ‌نام کنند. پس از آن، پروژه همراه با صرافی شرایط فروش توکن‌ها را مشخص می‌کند، از جمله قیمت توکن، حداقل و حداکثر مقدار سرمایه‌گذاری و زمان‌بندی فروش. سپس سرمایه‌گذاران با توجه به این شرایط، توکن‌ها را خریداری می‌کنند و توکن‌های خریداری شده به صورت مستقیم در حساب‌های آنها در صرافی قرار می‌گیرد.

ویژگی های عرضه‌ی اولیه صرافی IEO چیست؟

• در روش IEO اعتماد سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری بیش‌تر است.
• لانچ پدهای IEO از طراحی نسبتاً بهتری نسبت به پلتفرم‌های دیگر برخوردارند.
• صرافی‌ها تعهد به ارائه محیط امن برای IEO دارند که این امر به تضمین امنیت سرمایه‌گذاران کمک می‌کند.

عرضه اولیه صرافی چه معایبی دارد؟

• IEO دارای هزینه‌های بیش‌تری نسبت به ICO می‌باشد.
• انتخاب صرافی با هزینه کم‌تر، به علت اعتبار کم‌تر صرافی ممکن است باعث شکست پروژه شود.
• در روش IEO نیز امکان افزایش سریع و یا کاهش سریع ارزش توکن وجود دارد که ریسک سرمایه‌گذاری را افزایش می‌دهد.

از کدام صرافی ها می توان IEO خرید؟

در حال حاضر، تعداد زیادی از صرافی‌های دیجیتال معتبر، امکان شرکت در IEO را فراهم کرده‌اند. این صرافی‌ها به عنوان پلتفرم‌های IEO عمل می‌کنند و به پروژه‌ها کمک می‌کنند تا توکن‌های خود را به سرمایه‌گذاران عرضه کنند. برخی از صرافی‌هایی که از روش IEO پشتیبانی می‌کنند عبارت‌اند از Binance Launchpad،OKEx Jumpstart، KuCoin Spotlight، Huobi Prime و…

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا IDO (Initial Dex Offering)

روش سوم تأمین مالی پروژه‌های جدید، IDOمی‌باشد که به‌ معنای عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز است. این مدل به تازگی به محبوبیت زیادی دست یافته و به جای وابستگی به صرافی‌های متمرکز، مستقیماً در شبکه‌های غیرمتمرکز اجرا می‌شود.
در این روش بخش قابل توجهی از سرمایه لازم برای راه‌اندازی پروژه‌های مختلف در دنیای رمز ارز با کمک سرمایه‌گذاری خرد جمع‌آوری می‌شود تا هم سرمایه‌گذاران در این نوع پروژه‌ها به سود برسند و هم صاحبان پروژه‌ها به اهداف مالی و غیرمالی خود دست پیدا کنند.

عرضه اولیه IDO چه زمانی رونمایی شد؟

روش IDO اولین بار در سال ۲۰۱۹ میلادی برای پروژهٔ ریون اجرا شد. این اتفاق نشان ‌دهندهٔ نخستین استفاده از این روش در دنیای ارزهای دیجیتال بود. همچنین، IDO برای پروتکل UMA نیز با موفقیت اجرا شد. UMA یک پروژهٔ پیشگام در زمینهٔ ساخت دارایی‌های مصنوعی بر روی شبکهٔ اتریوم است. این اتفاق‌ها نشان‌ دهندهٔ رشد و توسعهٔ این روش جدید در دنیای ارزهای دیجیتال و موفقیت پروژه‌های مختلف در جذب سرمایه از جامعهٔ فعال این حوزه است.

آشنایی با کارکرد عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا IDO

در روش IDO که مشابه به روش IEO می‌باشد، توکن‌ها در اختیار صرافی قرار می‌گیرند؛ منتها این بار صرافی از نوع غیرمتمرکز است. در این روش یک صرافی غیرمتمرکز بدون قوانین محدود کننده فعالیت می‌کند و امکان خرید عرضه اولیه را به شکلی آسان برای کاربران فراهم می‌آورد.

مزایای IDO در چیست؟

یکی از مزایای اصلیIDO ، افزایش دسترسی به عرضه اولیه برای همگان است. این روش، پروژه‌ها را قادر می‌سازد تا توکن‌های خود را به صورت مستقیم در صرافی‌های غیرمتمرکز معامله کرده و به سرمایه‌گذاران عمومی عرضه نمایند. به عبارت دیگر، هر فردی که دسترسی به یک صرافی DEX داشته باشد، قادر به شرکت در IDO خواهد بود.
مزیت دیگرIDO ، سرعت تأمین مالی فوری است. این روش، توکن‌ها را به سرعت در دسترس سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد و امکان تداوم فوری را پس از اتمام IDO فراهم می‌کند.

مهمترین عیب های IDO عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز

در بحث معایب روش IDO، باید بگوییم که پذیرش پروژه‌ها به شکل راحت و بدون محدودیت، فرایند پروژه را بسیار آسان می‌کند؛ اما اینکار مشکل بزرگی دارد و آن، این است که با پذریش آسان، میزان ریسک سرمایه‌گذاری افزایش می‌یابد. هر چند که به طور کلی عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز معایب کم‌تری نسبت به روش‌های پیشین دارد.

تفاوت های این سه مدل عرضه اولیه ICO و IEO و IDO در چیست؟

تفاوت‌های ICO و IDO و IEO در زمینه‌های مختلفی مانند مزایا و معایب آنها خلاصه می‌گردد که با موارد آنها قبل‌تر آشنا شدید. البته برای درک بهتر تفاوت‌های این سه روش می‌توانید به جدول زیر توجه کنید.

ویژگی	ICO	IEO	IDO
تعریف	عرضه توکن‌های پروژه به صورت مستقیم به سرمایه‌گذاران.	عرضه توکن‌ها با همکاری یک صرافی که به عنوان واسطه عمل می‌کند.	عرضه توکن‌ها از طریق صرافی‌های غیرمتمرکز.
نقش صرافی	صرافی در این مدل نقش مهمی ندارد.	صرافی در فرایند عرضه نقش اصلی را ایفا می‌کند.	صرافی غیرمتمرکز در فرایند عرضه نقش اصلی را ایفا می‌کند.
مکانیزم قیمت‌گذاری	قیمت توکن‌ها توسط تیم پروژه تعیین می‌شود.	قیمت توکن‌ها توسط صرافی تعیین می‌شود و معمولاً با سیستم حراج انجام می‌شود.	قیمت توکن‌ها معمولاً از طریق پروتکل‌های غیرمتمرکز و با استفاده از حراج یا سیستم‌های مشابه تعیین می‌شود.

چرا در عرضه اولیه ها سرمایه گذاری میشود؟

یکی از دلایل اصلی سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه، امکان شرکت در مراحل اولیه و نخستین زمان‌های پروژه‌های بلاکچینی است. به عنوان مثال، شرکت در یک ICO به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که به عنوان یکی از نخستین صاحبان توکن‌های یک پروژه جدید باشند و از افزایش ارزش توکن‌ها با گذر زمان بهره‌ ببرند.
علاوه بر این، سرمایه‌گذاران امیدوارند با سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه، در صورت موفقیت پروژه، به سود قابل توجهی دست یابند. این سود ممکن است از افزایش قیمت توکن در بازار ثانویه، افزایش ارزش پروژه و همچنین حقوق توزیع سودهای حاصل از فعالیت پروژه به سرمایه‌گذاران باشد.
به عبارت دیگر، سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه برای سرمایه‌گذاران فرصتی را فراهم می‌کند تا در آغاز راه پروژه‌های بلاکچینی شرکت کرده و در صورت موفقیت، به عنوان سهامداران اولیه از سود قابل توجهی بهره‌مند شوند.

در پایان می‌توان به اهمیت و تأثیرات مختلف روش‌های عرضه اولیه توجه کرد. تفاوت‌های موجود بین ICO، IEO و IDO در مسیر انتقال توکن‌ها به بازار، نقش صرافی‌ها و مکانیزم قیمت‌گذاری شرایط خاصی را برای سرمایه‌گذاران ایجاد کرده‌اند.
با توجه به مزایا و معایب هر یک از این روش‌ها، سرمایه‌گذاران در انتخاب میان این روش‌ها می‌بایست به دقت، ترکیبی از عوامل مختلف اقتصادی، فنی و امنیتی را در نظر گیرند. با توجه به ریسک و بازده احتمالی، این تصمیمات تأثیر مستقیمی بر مسیر و پیشرفت پروژه‌ها و سرمایه‌گذاران خواهد داشت. به طور کلی، این مقاله سعی در ارائه یک دیدگاه جامع و تفصیلی نسبت به مزایا و معایب روش‌های عرضه اولیه ارزهای دیجیتال داشته است تا سرمایه‌گذاران بتوانند تصمیمات خود را بر اساس اطلاعات کامل‌تر و تحلیل دقیق‌تری اتخاذ کنند.