اصطلاحات ارز دیجیتال؛ آشنایی با انواع اصطلاحات ارز دیجیتال

اصطلاحات ارز دیجیتال نقش بسیار مهمی در درک بهتر و موفقیت در دنیای پرشتاب ارزهای دیجیتال دارند. با افزایش محبوبیت و کاربرد این نوع دارایی‌ها، آشنایی با مفاهیم کلیدی و اصطلاحات مرتبط با آن‌ها برای ورود به این حوزه ضروری است. ارزهای دیجیتال و فناوری‌های زیربنایی آن‌ها مانند بلاکچین، قراردادهای هوشمند و کیف پول‌های دیجیتال، ساختاری پیچیده دارند که درک آن‌ها مستلزم آشنایی با اصطلاحات ارز دیجیتال رایج است.

در این مقاله به بررسی انواع اصطلاحات ارز دیجیتال، از جمله اصطلاحات پایه ارزهای دیجیتال، مفاهیم مربوط به استخراج، کیف پول‌ها و صرافی‌ها خواهیم پرداخت تا به شما کمک کنیم با این مفاهیم اساسی آشنا شوید و از آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های مالی خود استفاده کنید.

اصطلاحات پایه ارز دیجیتال

اصطلاحات پایه ارز دیجیتال به مجموعه‌ای از مفاهیم و واژگان اشاره دارد که برای درک بهتر فناوری و ساختار ارزهای دیجیتال ضروری است. این اصطلاحات شامل مواردی مانند کریپتوکارنسی (ارز دیجیتال)، بلاکچین (زنجیره بلوکی)، غیرمتمرکز بودن و همتا به همتا هستند که هر یک نقش مهمی در نحوه عملکرد این فناوری دارند. آشنایی با این مفاهیم به کاربران کمک می‌کند تا بهتر بفهمند چگونه ارزهای دیجیتال ایجاد، مدیریت و منتقل می‌شوند و چگونه در بسترهای توزیع‌شده و بدون واسطه فعالیت می‌کنند. در این بخش به توضیح این اصطلاحات کلیدی می‌پردازیم.

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency)

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) یا ارز دیجیتال به نوعی از پول دیجیتال یا مجازی گفته می‌شود که برای امنیت تراکنش‌ها از فناوری بلاکچین استفاده می‌کند. برخلاف پول‌های سنتی، کریپتوکارنسی‌ها به‌صورت متمرکز توسط بانک‌ها یا دولت‌ها کنترل نمی‌شوند، بلکه در شبکه‌های غیرمتمرکز مانند بلاکچین فعالیت می‌کنند. بیت‌کوین و اتریوم از معروف‌ترین انواع کریپتوکارنسی‌ها هستند.

بلاکچین (Blockchain)

بلاکچین یک دفتر کل دیجیتالی است که اطلاعات تراکنش‌ها را به‌صورت بلاک‌هایی به هم متصل می‌کند. هر بلاک شامل داده‌های تراکنشی است و وقتی یک بلاک پر می‌شود، به بلاک قبلی متصل می‌شود و زنجیره‌ای از بلاک‌ها یا همان “بلاکچین” را تشکیل می‌دهد. این فناوری، امنیت و شفافیت را تضمین می‌کند زیرا تمام اعضای شبکه نسخه‌ای از این دفتر کل را در اختیار دارند.

غیرمتمرکز (Decentralized)

غیرمتمرکز به این معناست که هیچ نهاد یا سازمان مرکزی‌ای کنترل کامل بر شبکه ندارد. در ارزهای دیجیتال، این شبکه‌ها به‌جای اینکه توسط بانک‌ها یا دولت‌ها کنترل شوند، توسط هزاران کاربر در سراسر جهان مدیریت می‌شوند. این خاصیت باعث می‌شود که سیستم‌ها مقاوم‌تر و امن‌تر شوند.

همتا به همتا (Peer-to-peer)

در یک سیستم همتا به همتا (P2P)، تراکنش‌ها مستقیماً بین دو نفر انجام می‌شود و هیچ واسطه‌ای مانند بانک یا شرکت مالی وجود ندارد. این ویژگی ارزهای دیجیتال به کاربران اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به واسطه‌ها، با یکدیگر تعامل کنند و تراکنش‌های مالی انجام دهند.

دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger)

دفتر کل توزیع شده سیستمی است که در آن اطلاعات تراکنش‌ها در میان تمامی اعضای شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. بلاکچین یکی از نمونه‌های دفتر کل توزیع شده است. این ویژگی شفافیت را افزایش می‌دهد و امکان دستکاری اطلاعات را به حداقل می‌رساند.

قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)

قراردادهای هوشمند، برنامه‌های خودکار هستند که روی بلاکچین اجرا می‌شوند و به‌طور خودکار شروط قرارداد را بررسی و اجرا می‌کنند. این قراردادها نیاز به واسطه‌های انسانی را از بین می‌برند و اجرای قراردادها را سریع‌تر و امن‌تر می‌کنند.

توکن (Token)

توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند نماینده‌ای از یک ارز دیجیتال، دارایی، یا حتی دسترسی به یک سرویس خاص باشند. توکن‌ها معمولاً روی بلاکچین‌ها ایجاد می‌شوند و برای اهداف مختلفی مانند سرمایه‌گذاری، انتقال ارزش، یا استفاده از خدمات خاصی در یک پلتفرم به کار می‌روند.

کلیدهای عمومی و خصوصی (Public and Private Keys)

کلید عمومی، آدرسی است که دیگران می‌توانند برای ارسال ارز دیجیتال به آن استفاده کنند. کلید خصوصی، مانند یک رمز عبور است که به صاحب آن امکان دسترسی و استفاده از دارایی‌های دیجیتالی را می‌دهد. امنیت کلید خصوصی بسیار حیاتی است، زیرا در صورت از دست رفتن آن، دسترسی به دارایی‌های دیجیتال از بین می‌رود.

فورک‌ها یا انشعابات (FORKS)

فورک به تغییراتی در پروتکل یا قوانین یک بلاکچین گفته می‌شود. فورک‌ها می‌توانند به دو نوع “فورک نرم” و “فورک سخت” تقسیم شوند. فورک نرم، یک به‌روزرسانی است که با نسخه‌های قبلی سازگار است، در حالی که فورک سخت یک تغییر بزرگ است که باعث ایجاد زنجیره‌ای جدید و مستقل می‌شود.

اصطلاحات ارز دیجیتال مربوط به استخراج یا Mining

استخراج یا ماینینگ یکی از مفاهیم کلیدی در دنیای ارزهای دیجیتال است. این فرآیند به معنای ایجاد و تأیید تراکنش‌های جدید در یک شبکه بلاکچین است که در ازای آن، ماینرها (استخراج‌کنندگان) پاداش دریافت می‌کنند. در این بخش به مهم‌ترین اصطلاحات ارز دیجیتال مرتبط با استخراج ارز دیجیتال پرداخته‌ایم.

ماینر (Miner)

ماینر به افرادی گفته می‌شود که با استفاده از سخت‌افزارهای خاص (مانند کامپیوترها یا دستگاه‌های ASIC) به حل مسائل ریاضی پیچیده در شبکه بلاکچین مشغول هستند. این افراد با حل این مسائل به تأیید تراکنش‌ها کمک می‌کنند و در ازای این کار، ارز دیجیتال دریافت می‌کنند. ماینرها نقش مهمی در امنیت و عملکرد صحیح شبکه‌های بلاکچین دارند.

استخراج (Mining)

استخراج یا ماینینگ فرآیندی است که طی آن تراکنش‌های جدید در یک بلاکچین تأیید و ثبت می‌شوند. در این فرآیند، ماینرها با حل مسائل ریاضی و تولید بلاک‌های جدید، به شبکه کمک می‌کنند تا تراکنش‌ها به درستی ثبت شوند. در ازای این کار، ماینرها پاداشی به‌صورت ارز دیجیتال دریافت می‌کنند.

استخر استخراج (Mining Pool)

استخر استخراج یک گروه از ماینرها است که قدرت پردازشی خود را با هم ترکیب می‌کنند تا شانس بیشتری برای حل مسائل ریاضی و تولید بلاک جدید داشته باشند. با این کار، شانس کسب پاداش بلاک برای افراد افزایش می‌یابد. پاداشی که در این استخرها به‌دست می‌آید، بین اعضای گروه به نسبت قدرت پردازشی هر کدام تقسیم می‌شود.

مزرعه استخراج (Mining Farm)

مزرعه استخراج مکانی است که در آن تعداد زیادی دستگاه ماینینگ برای استخراج ارزهای دیجیتال به کار گرفته می‌شوند. این مزارع معمولاً در مکان‌هایی با هزینه برق پایین و شرایط مناسب برای خنک‌سازی قرار دارند. مزارع استخراج به دلیل مقیاس بزرگ خود می‌توانند مقدار زیادی از ارزهای دیجیتال را استخراج کنند.

ریگ استخراج (Mining Rig)

ریگ استخراج به مجموعه‌ای از تجهیزات سخت‌افزاری (مانند پردازنده‌ها و کارت‌های گرافیک) گفته می‌شود که برای استخراج ارزهای دیجیتال طراحی و تنظیم شده‌اند. ریگ‌های استخراج به‌طور اختصاصی برای حل مسائل ریاضی بلاکچین‌ها استفاده می‌شوند و بسته به نوع ارز دیجیتال، می‌توانند متفاوت باشند.

استخراج ابری (Cloud Mining)

استخراج ابری روشی است که به کاربران اجازه می‌دهد بدون نیاز به خرید و راه‌اندازی سخت‌افزارهای گران‌قیمت، در فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال شرکت کنند. در این روش، کاربران از طریق شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات استخراج ابری، توان پردازشی اجاره می‌کنند و در ازای آن، سهمی از پاداش استخراج دریافت می‌کنند.

گواه اثبات کار (Proof of Work)

گواه اثبات کار یک الگوریتم است که برای تأیید تراکنش‌ها و تولید بلاک‌های جدید در بسیاری از ارزهای دیجیتال، از جمله بیت‌کوین، استفاده می‌شود. در این روش، ماینرها با انجام محاسبات پیچیده ریاضی (اثبات کار) تلاش می‌کنند تا یک بلاک جدید را به شبکه اضافه کنند. این روش بسیار انرژی‌بر است، اما امنیت بالایی را فراهم می‌کند.

گواه اثبات سهام (Proof of Stake)

گواه اثبات سهام یک الگوریتم جایگزین برای گواه اثبات کار است که در آن به‌جای محاسبات پیچیده، اعتبارسنجان بر اساس مقدار ارز دیجیتالی که دارند (سهام)، به تأیید تراکنش‌ها و تولید بلاک‌های جدید می‌پردازند. این روش به مراتب انرژی کمتری مصرف می‌کند و با حفظ امنیت شبکه، مشارکت افراد بیشتری را امکان‌پذیر می‌سازد.

پاداش بلاک (Block Reward)

پاداش بلاک مقدار ارز دیجیتالی است که به ماینری که یک بلاک جدید را با موفقیت به شبکه اضافه می‌کند، تعلق می‌گیرد. این پاداش معمولاً شامل مقدار ثابتی ارز دیجیتال به‌علاوه هزینه‌های تراکنش‌هایی است که در آن بلاک وجود دارند. پاداش بلاک با گذشت زمان و طبق برنامه‌های مشخص کاهش می‌یابد (مانند نصف شدن پاداش بیت‌کوین که هر چهار سال یک‌بار رخ می‌دهد).

اصطلاحات ارز دیجیتال مهم مربوط به کیف پول ‌ها

کیف پول‌های ارز دیجیتال ابزارهایی هستند که برای ذخیره، ارسال و دریافت ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. این کیف پول‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا به‌صورت امن دارایی‌های دیجیتالی خود را مدیریت کنند. در این بخش به مهم‌ترین اصطلاحات ارز دیجیتال مرتبط با کیف پول‌ ارز دیجیتال و نحوه عملکرد آنها می‌پردازیم.

کیف پول (Wallet)

کیف پول ارز دیجیتال یک نرم‌افزار یا دستگاهی است که به شما اجازه می‌دهد ارزهای دیجیتال خود را ذخیره و مدیریت کنید. این کیف پول‌ها اطلاعات مربوط به کلیدهای عمومی و خصوصی شما را نگهداری می‌کنند و امکان ارسال، دریافت و مشاهده موجودی ارزهای دیجیتال را فراهم می‌کنند.

کیف پول سرد (Cold Wallet)

کیف پول سرد به نوعی از کیف پول گفته می‌شود که به‌صورت آفلاین عمل می‌کند و به اینترنت متصل نیست. این نوع کیف پول‌ها برای ذخیره‌سازی طولانی‌مدت ارزهای دیجیتال به کار می‌روند و از امنیت بالایی برخوردارند. کیف پول‌های سخت‌افزاری و کاغذی نمونه‌هایی از کیف پول‌های سرد هستند.

کیف پول گرم (Hot Wallet)

کیف پول گرم نوعی کیف پول است که به اینترنت متصل است و برای تراکنش‌های روزمره استفاده می‌شود. این کیف پول‌ها به دلیل دسترسی سریع و آسان به ارزهای دیجیتال محبوبیت دارند، اما به‌دلیل اتصال به اینترنت، امنیت آنها کمتر از کیف پول‌های سرد است.

کیف پول نرم‌افزاری (Software Wallet)

کیف پول نرم‌افزاری یک اپلیکیشن است که روی دستگاه‌های مختلف مانند کامپیوتر یا گوشی‌های هوشمند نصب می‌شود. این کیف پول‌ها معمولاً رایگان هستند و برای مدیریت ارزهای دیجیتال به‌صورت آنلاین یا آفلاین استفاده می‌شوند. برخی از آنها به‌عنوان کیف پول گرم و برخی دیگر به‌عنوان کیف پول سرد عمل می‌کنند.

کیف پول سخت‌افزاری (Hardware Wallet)

کیف پول سخت‌افزاری یک دستگاه فیزیکی است که کلیدهای خصوصی کاربر را به‌صورت آفلاین ذخیره می‌کند. این نوع کیف پول‌ها از امنیت بسیار بالایی برخوردارند، زیرا حتی اگر به کامپیوتر آلوده به ویروس متصل شوند، کلیدهای خصوصی کاربر در معرض خطر قرار نمی‌گیرند.

آدرس کیف پول (Address)

آدرس کیف پول یک رشته طولانی از حروف و اعداد است که به‌عنوان شناسه عمومی برای ارسال و دریافت ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. هر آدرس کیف پول منحصر به‌فرد است و مانند شماره حساب بانکی در تراکنش‌های دیجیتال عمل می‌کند. آدرس‌ها معمولاً از کلیدهای عمومی مشتق می‌شوند.

کلید عمومی (Public Key)

کلید عمومی رشته‌ای از حروف و اعداد است که به‌طور عمومی در دسترس قرار می‌گیرد و افراد می‌توانند با استفاده از آن به کیف پول شما ارز دیجیتال ارسال کنند. کلید عمومی بخشی از یک سیستم رمزنگاری است که با کلید خصوصی شما مرتبط است و برای ایجاد آدرس کیف پول نیز استفاده می‌شود.

کلید خصوصی (Private Key)

کلید خصوصی رمز عبور منحصربه‌فردی است که فقط صاحب کیف پول باید به آن دسترسی داشته باشد. این کلید به شما اجازه می‌دهد تا به دارایی‌های خود دسترسی پیدا کنید و تراکنش‌ها را امضا و تأیید کنید. اگر کلید خصوصی خود را از دست بدهید، دسترسی به ارزهای دیجیتال خود را نیز از دست خواهید داد.

امضا (Signature)

امضا در ارزهای دیجیتال به فرایندی گفته می‌شود که با استفاده از کلید خصوصی انجام می‌شود و به معنای تأیید و اعتبارسنجی یک تراکنش است. امضا دیجیتال از کلید خصوصی کاربر ایجاد می‌شود و به دیگران ثابت می‌کند که تراکنش معتبر است، بدون اینکه کلید خصوصی افشا شود.

کیف پول کاغذی (Paper Wallet)

کیف پول کاغذی یک نوع کیف پول سرد است که اطلاعات کلیدهای عمومی و خصوصی به‌صورت چاپی روی کاغذ ذخیره می‌شود. این کیف پول به‌طور کامل آفلاین است و به همین دلیل از امنیت بالایی برخوردار است، اما باید دقت کرد که کاغذ حاوی اطلاعات به‌درستی نگهداری شود تا از دست نرود.

ذخیره‌سازی سرد (Cold Storage)

ذخیره‌سازی سرد به روش‌هایی اشاره دارد که ارزهای دیجیتال به‌صورت آفلاین و به دور از هرگونه اتصال به اینترنت نگهداری می‌شوند. این روش‌ها، مانند کیف پول‌های سخت‌افزاری یا کاغذی، برای حفاظت از دارایی‌ها در برابر هک و سرقت بسیار موثر هستند. ذخیره‌سازی سرد معمولاً برای نگهداری دارایی‌های بزرگ و بلندمدت استفاده می‌شود.

اصطلاحات ارز دیجیتال مهم و رایج در صرافی‌ها

صرافی‌ های ارز دیجیتال، پلتفرم‌هایی هستند که کاربران می‌توانند در آن‌ها به خرید و فروش ارزهای دیجیتال بپردازند. این پلتفرم‌ها انواع مختلفی از سفارشات و معاملات را ارائه می‌دهند و برای کاربران تازه‌کار و حرفه‌ای اصطلاحات خاصی در این بازار وجود دارد که باید با آن‌ها آشنا باشند. در این بخش به مهم‌ترین و رایج‌ترین اصطلاحات ارز دیجیتال صرافی‌های ارز دیجیتال می‌پردازیم.

جفت‌ارز دیجیتال (Cryptocurrency Pair)

در صرافی‌های ارز دیجیتال، جفت‌ارز به ترکیبی از دو ارز دیجیتال گفته می‌شود که در مقابل هم مبادله می‌شوند. برای مثال، جفت ارز BTC/USDT نشان‌دهنده مبادله بیت‌کوین در مقابل تتر (یک استیبل‌کوین) است. به‌عبارتی، شما با فروش بیت‌کوین می‌توانید تتر دریافت کنید یا بالعکس. جفت‌ارزها در صرافی‌ها ابزار مهمی برای تعیین قیمت و معامله هستند.

معاملات اسپات (Spot Trading)

معاملات اسپات نوعی معامله است که در آن خرید و فروش ارز دیجیتال به‌صورت فوری انجام می‌شود و مالکیت دارایی به‌طور هم‌زمان با پرداخت تغییر می‌کند. به بیان ساده، در معاملات اسپات، شما ارزی را می‌خرید یا می‌فروشید و بلافاصله دارایی دیجیتال مورد نظر را دریافت یا انتقال می‌دهید.

دفتر سفارشات (Order Book)

دفتر سفارشات لیستی از تمام سفارشات خرید و فروش در یک صرافی است که در لحظه وجود دارند. این دفتر نشان می‌دهد که افراد در چه قیمتی مایل به خرید یا فروش یک ارز دیجیتال هستند. سفارشات خرید و فروش به ترتیب قیمت‌های پیشنهادی مرتب می‌شوند و معامله‌گران می‌توانند براساس این اطلاعات تصمیم‌گیری کنند.

حجم معاملات (Trading Volume)

حجم معاملات به مقدار ارز دیجیتالی گفته می‌شود که در یک بازه زمانی مشخص در صرافی خرید و فروش شده است. حجم معاملات نشان‌دهنده میزان فعالیت و نقدینگی یک بازار است. هر چقدر حجم معاملات بیشتر باشد، نقدینگی بازار بیشتر است و خرید و فروش ارز دیجیتال در آن راحت‌تر انجام می‌شود.

کارمزد معاملات (Trading Fees)

صرافی‌ها برای هر معامله‌ای که کاربران انجام می‌دهند، درصدی از مقدار معامله را به‌عنوان کارمزد دریافت می‌کنند. این کارمزدها می‌توانند بسته به نوع صرافی، نوع معامله (خرید یا فروش) و حجم معاملات متفاوت باشند. معمولاً صرافی‌ها برای سفارشات خرید و فروش متفاوت کارمزد تعیین می‌کنند.

سفارش بازار (Market Order)

سفارش بازار نوعی سفارش است که در آن کاربر ارز دیجیتال را با بهترین قیمت موجود در بازار در همان لحظه خریداری یا به فروش می‌رساند. این نوع سفارش برای کاربرانی مناسب است که می‌خواهند معامله خود را سریع انجام دهند و به قیمت دقیق حساس نیستند.

سفارش محدود (Limit Order)

سفارش محدود سفارشی است که در آن کاربر قیمتی مشخص برای خرید یا فروش ارز دیجیتال تعیین می‌کند. این سفارش تنها زمانی انجام می‌شود که قیمت بازار به قیمت تعیین‌شده توسط کاربر برسد. با این نوع سفارش، کاربران کنترل بیشتری روی قیمت معامله دارند و تا زمانی که قیمت به حد مطلوب نرسد، معامله انجام نمی‌شود.

سفارش توقف (Stop Order)

سفارش توقف نوعی سفارش است که وقتی قیمت ارز دیجیتال به یک سطح مشخص (توقف) برسد، تبدیل به سفارش بازار یا محدود می‌شود. این نوع سفارش‌ها معمولاً برای جلوگیری از ضرر یا کسب سود در مواقعی که بازار به‌سرعت در حال تغییر است، استفاده می‌شود.

صرافی متمرکز (Centralized Exchange)

صرافی متمرکز به پلتفرمی گفته می‌شود که توسط یک شرکت یا سازمان مدیریت می‌شود و معاملات ارزهای دیجیتال از طریق آن انجام می‌شود. در این نوع صرافی‌ها کاربران باید دارایی‌های خود را در کیف پول‌های این پلتفرم ذخیره کنند و صرافی به‌عنوان واسطه عمل می‌کند. نمونه‌های معروف صرافی‌های متمرکز شامل بایننس، کوین‌بیس و بیتکس روم هستند.

جمع‌بندی

اصطلاحات ارز دیجیتال نقش کلیدی در فهم و موفقیت در بازار رو به رشد و پیچیده ارزهای دیجیتال دارند. با توجه به افزایش محبوبیت این دارایی‌های نوظهور و گسترش کاربرد فناوری‌هایی مانند بلاکچین و قراردادهای هوشمند، آشنایی با این مفاهیم برای هر فردی که قصد ورود به این حوزه دارد، ضروری است. این مفاهیم پایه‌ای به شما کمک می‌کنند تا ساختار ارزهای دیجیتال و نحوه عملکرد آن‌ها را بهتر درک کرده و تصمیمات مالی هوشمندانه‌تری اتخاذ کنید.

این اصطلاحات شامل مفاهیمی مربوط به اصطلاحات پایه، استخراج ارز دیجیتال، کیف پول‌های دیجیتال و صرافی‌های ارز دیجیتال است. شناخت این مفاهیم نه تنها به شما در درک بهتر این بازار کمک می‌کند، بلکه ابزارهای لازم برای موفقیت در این دنیای پرسرعت را در اختیار شما قرار می‌دهد. با استفاده از این اطلاعات، می‌توانید در تصمیم‌گیری‌های مالی خود دقیق‌تر و مطمئن‌تر عمل کنید.