ییلد فارمینگ و استیکینگ از جمله استراتژی‌های محبوب در دنیای ارزهای دیجیتال هستند که به سرمایه‌گذاران امکان کسب درآمد غیرفعال از دارایی‌هایشان را می‌دهند. این دو روش نه‌تنها به افزایش سود کاربران کمک می‌کنند، بلکه نقشی کلیدی در تقویت امنیت و عملکرد شبکه‌های بلاکچین ایفا می‌کنند. با این حال، انتخاب بین این دو به عواملی مانند میزان ریسک‌پذیری، اهداف سرمایه‌گذاری و سطح دانش کاربران وابسته است. در این مطلب از کریپتونگار، به بررسی تفاوت‌ها، شباهت‌ها، مزایا، معایب و چشم‌انداز آینده استیکینگ و ییلد فارمینگ پرداخته می‌شود تا درک بهتری از این دو روش ایجاد شود.

ییلد فارمرها (Yield Farmers) و استیکرها (Stakers) از جمله فعالان حوزه کریپتو هستند که با اهداف مختلف به دنبال کسب درآمد از دارایی‌های دیجیتال خود می‌باشند. ییلد فارمرها افرادی هستند که دارایی‌های کریپتویی خود را در پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) مانند استخرهای نقدینگی قفل می‌کنند تا بازدهی بالاتری دریافت کنند. آن‌ها معمولاً با مدیریت فعالانه توکن‌های خود، مانند تغییر پلتفرم‌ها یا توکن‌ها برای بهره‌برداری از فرصت‌های بهتر، سود بیشتری کسب می‌کنند. ییلد فارمرها به‌عنوان ارائه‌دهندگان نقدینگی، وام‌دهندگان یا حتی وام‌گیرندگان نقش مهمی در ایجاد و تقویت نقدینگی بازار دارند. 

در مقابل، استیکرها افرادی هستند که دارایی‌های دیجیتال خود را در شبکه‌های مبتنی بر الگوریتم اثبات سهام (PoS) قفل می‌کنند. هدف اصلی استیکرها کمک به امنیت و عملکرد شبکه است که در ازای آن پاداش‌هایی به شکل توکن دریافت می‌کنند. این فرآیند معمولاً ساده‌تر از ییلد فارمینگ است و نیازی به مدیریت فعالانه ندارد. استیکرها می‌توانند از بازدهی ثابت و ریسک کمتر بهره‌مند شوند، در حالی که ییلد فارمرها بیشتر در معرض نوسانات بازار و ریسک‌های فناوری قرار دارند.

بیشتر بخوانید: ییلد فارمینگ چیست؟

ییلد فارمینگ و استیکینگ دو روش متفاوت برای کسب درآمد غیرفعال از ارزهای دیجیتال هستند. ییلد فارمینگ بازدهی بالاتری دارد اما با ریسک و پیچیدگی بیشتری همراه است، در حالی که استیکینگ امنیت و سادگی بیشتری داشته و پاداش‌های ثابتی ارائه می‌دهد. انتخاب بین این دو بستگی به اهداف سرمایه‌گذاری و میزان تحمل ریسک کاربر دارد.

ییلد فارمینگ پیچیدگی بیشتری نسبت به استیکینگ دارد. در ییلد فارمینگ، سرمایه‌گذاران باید تصمیم بگیرند که چه توکن‌هایی را به کدام پلتفرم‌های دیفای وام دهند و ممکن است نیاز به تغییر پلتفرم‌ها و توکن‌ها برای به دست آوردن بازده بهتر داشته باشند. در حالی که در استیکینگ، فرآیند ساده‌تری وجود دارد و تنها نیاز به انتخاب یک استخر استیکینگ و قفل کردن توکن‌ها است.

استیکینگ معمولاً امنیت بیشتری دارد زیرا از مکانیزم اثبات سهام (PoS) برای تأمین امنیت شبکه استفاده می‌کند. از سوی دیگر، ییلد فارمینگ بیشتر در معرض خطراتی مانند آسیب‌پذیری‌های قراردادهای هوشمند، کلاهبرداری‌ها یا حملات هکری است.

ییلد فارمینگ می‌تواند پاداش‌های بالاتری به همراه داشته باشد، که گاهی حتی تا 100 درصد هم می‌رسد، اما این پاداش‌ها بستگی به انتخاب‌های فعال سرمایه‌گذار و شرایط بازار دارند. در مقابل، استیکینگ معمولاً پاداش‌هایی ثابت و معقول‌تر بین 5 تا 14 درصد ارائه می‌دهد.

در ییلد فارمینگ، به دلیل اینکه سرمایه‌گذاران ممکن است نیاز به جابجایی بین پلتفرم‌ها داشته باشند، هزینه‌های اضافی به دلیل کارمزد تراکنش‌ها (گس فی) وجود دارد. در استیکینگ، کارمزد معمولاً پایین‌تر است و فرآیند کاملاً شفاف و کم‌هزینه است.

در ییلد فارمینگ، سرمایه‌گذاران می‌توانند از انواع مختلف توکن‌ها استفاده کنند، از جمله استیبل‌کوین‌ها و آلت‌کوین‌های مختلف. در استیکینگ، بیشتر از توکن‌هایی که از الگوریتم اثبات سهام استفاده می‌کنند (مثل اتریوم، سولانا یا کاردانو) برای قفل کردن و تأمین امنیت شبکه استفاده می‌شود.

ییلد فارمینگ انعطاف‌پذیری بیشتری از نظر زمان‌بندی دارد و سرمایه‌گذاران می‌توانند دارایی‌های خود را در هر زمان برداشت کنند. در حالی که در استیکینگ، معمولاً باید توکن‌ها برای مدت زمانی مشخص قفل شوند و در بسیاری از موارد امکان برداشت زودهنگام وجود ندارد.

ییلد فارمینگ به دلیل پیچیدگی بیشتر و نوسانات زیاد در قیمت‌ها، ریسک بالاتری دارد. علاوه بر این، خطراتی مانند از دست دادن ارزش دارایی‌ها به دلیل نوسانات بازار یا آسیب‌های قراردادهای هوشمند وجود دارد. در حالی که استیکینگ ریسک کمتری دارد، اما با این حال، سرمایه‌گذار همچنان در معرض نوسانات قیمت و حملات هکری قرار دارد.

تفاوت‌ های ییلد فارمینگ Yield Farming و استیکینگ Staking
  • بازدهی بالاتر: ییلد فارمینگ در مقایسه با استیکینگ معمولاً بازدهی بسیار بالاتری ارائه می‌دهد، به‌طوری‌که در برخی موارد این بازدهی می‌تواند به 100 درصد یا حتی بیشتر برسد. 
  • انعطاف‌پذیری: ییلد فارمینگ معمولاً نیازی به قفل کردن طولانی‌مدت دارایی‌ها ندارد. سرمایه‌گذاران می‌توانند هر زمان که بخواهند دارایی‌های خود را از استخر نقدینگی خارج کنند و سودهای خود را برداشت کنند. 
  • تنوع در فرصت‌ها: در ییلد فارمینگ، کاربران می‌توانند بین پلتفرم‌ها، توکن‌ها و استخرهای مختلف جابه‌جا شوند و از فرصت‌های بهینه‌تری بهره‌مند شوند. 
  • امکان ترکیب سودها: ییلد فارمینگ به کاربران اجازه می‌دهد سودهای کسب‌شده را مجدداً سرمایه‌گذاری کنند و بازدهی خود را از طریق سود مرکب افزایش دهند. 
  • ریسک کمتر: استیکینگ به دلیل مکانیزم ساده‌تر و نبود خطراتی مانند ضرر ناپایدار (Impermanent Loss) یا احتمال کلاهبرداری (Rug Pull)، از امنیت بیشتری برخوردار است. 
  • ثبات در بازدهی: بازده استیکینگ معمولاً ثابت و پیش‌بینی‌پذیر است و کاربران از همان ابتدا می‌دانند چه مقدار سود در پایان دوره دریافت خواهند کرد. 
  • سادگی فرایند: برخلاف ییلد فارمینگ که نیاز به مدیریت و جابه‌جایی مستمر دارد، استیکینگ یک فرایند ساده است که کاربران تنها با قفل کردن دارایی‌های خود می‌توانند به‌صورت منفعلانه درآمد کسب کنند. 
  • پایداری بلندمدت: استیکینگ برای کسانی که به دنبال سرمایه‌گذاری بلندمدت هستند مناسب‌تر است، زیرا بازدهی آن در طول زمان و با نگهداری دارایی‌های دیجیتال پایدارتر می‌باشد.

هر دو روش مزایا و معایب خود را دارند و انتخاب بهترین گزینه به هدف و تحمل ریسک سرمایه‌گذار بستگی دارد.

بیشتر بخوانید: استیکینگ چیست؟

ییلد فارمینگ و استیکینگ هر دو روش‌های جذابی برای کسب درآمد از دارایی‌های دیجیتال هستند، اما همراه با ریسک‌هایی هستند که باید پیش از سرمایه‌گذاری به آن‌ها توجه داشت.

در استیکینگ، یکی از ریسک‌های اصلی قفل شدن دارایی‌هاست. در بسیاری از موارد، دارایی‌هایی که استیک می‌شوند برای مدتی مشخص قفل هستند و امکان برداشت سریع آن‌ها وجود ندارد. این مسئله به‌ویژه در بازارهای نزولی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. همچنین، کاهش ارزش دارایی‌ها به دلیل نوسانات بازار در حالی که دارایی‌ها قفل شده‌اند، یکی دیگر از نگرانی‌هاست. از طرف دیگر، شبکه بلاکچینی که دارایی‌ها در آن استیک شده‌اند نیز ممکن است با مشکلات فنی یا حملات مواجه شود و دارایی‌ها را در معرض خطر قرار دهد. علاوه بر این، برخی پلتفرم‌ها کارمزدهای بالایی برای استیکینگ دریافت می‌کنند که می‌تواند سوددهی را کاهش دهد.

در ییلد فارمینگ، مهم‌ترین ریسک، ضرر ناپایدار یا همان Impermanent Loss است. اگر قیمت توکن‌های موجود در استخر نقدینگی دچار نوسانات شدید شود، سود ییلد فارمینگ ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. همچنین، قراردادهای هوشمندی که دارایی‌ها در آن قفل می‌شوند، اگر دارای باگ یا مشکل باشند، ممکن است منجر به از دست رفتن دارایی‌ها شوند. کلاهبرداری یا Rug Pull نیز یکی از خطرات جدی ییلد فارمینگ است، به‌ویژه در پروژه‌های ناشناخته که ممکن است سرمایه کاربران را جمع‌آوری کرده و ناپدید شوند. علاوه بر این، نوسانات بازار نیز بر بازدهی ییلد فارمینگ تأثیر می‌گذارد و در شرایط نزولی ممکن است سود کاهش یابد.

با توجه به این موارد، سرمایه‌گذاران باید با دقت و آگاهی کامل، این روش‌ها را انتخاب کرده و به ریسک‌های مرتبط با هر کدام توجه ویژه‌ای داشته باشند. 

ریسک های موجود در ییلد فارمینگ و استیکینگ
معیاراستیکینگییلد فارمینگ
ریسککم‌تر (ثبات بیشتر)بیشتر (به دلیل نوسانات و کلاهبرداری‌ها)
بازدهیمعمولاً ثابت و پیش‌بینی‌پذیربالاتر، اما ناپایدار و وابسته به شرایط بازار
انعطاف‌پذیریکمتر (نیاز به قفل شدن دارایی‌ها)بیشتر (امکان برداشت سریع‌تر)
پیچیدگی فرایندساده و مناسب برای کاربران مبتدیپیچیده‌تر، نیاز به مدیریت فعال
ریسک فنیوابسته به شبکه بلاکچینوابسته به قراردادهای هوشمند و پلتفرم‌ها
مناسب برایسرمایه‌گذاران بلندمدت و کم‌ریسکسرمایه‌گذاران فعال و با تحمل ریسک بالا

هر دو روش مناسب اهداف مختلفی هستند و سرمایه‌گذاران باید با در نظر گرفتن شرایط مالی، میزان تحمل ریسک و میزان دانش خود، گزینه مناسب را انتخاب کنند.

بازدهی ییلد فارمینگ و استیکینگ بسته به شرایط بازار و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متفاوت است. به طور کلی، ییلد فارمینگ به دلیل استفاده از استخرهای نقدینگی و ارائه پاداش‌های بیشتر، معمولاً بازدهی بالاتری نسبت به استیکینگ ارائه می‌دهد. در ییلد فارمینگ، سرمایه‌گذاران می‌توانند با تامین نقدینگی و دریافت کارمزد تراکنش‌ها یا توکن‌های پاداش، سود قابل‌توجهی کسب کنند، اما این بازدهی با ریسک بالایی مانند ضرر ناپایدار و احتمال کلاهبرداری همراه است. 

در مقابل، استیکینگ بازدهی کم‌تر اما پایدارتر و قابل پیش‌بینی‌تری دارد. این روش برای افرادی که تحمل ریسک کمتری دارند یا به دنبال درآمدی منفعل و بلندمدت هستند مناسب‌تر است. استیکینگ به دلیل سازوکار قفل شدن دارایی‌ها و پاداش‌دهی بر اساس مشارکت در امنیت شبکه، ثبات بیشتری دارد. به طور خلاصه، ییلد فارمینگ برای سرمایه‌گذاران فعال و ریسک‌پذیر بازده بیشتری فراهم می‌کند، در حالی که استیکینگ برای سرمایه‌گذاران محافظه‌کار گزینه‌ای مطمئن‌تر است. تصمیم‌گیری بین ییلد فارمینگ و استیکینگ باید بر اساس تحمل ریسک، اهداف سرمایه‌گذاری و میزان دانش فرد در دنیای کریپتو صورت گیرد.

بیشتر بخوانید: استخر نقدینگی چیست؟

کدام یک بازده بیشتری دارند، استیکینگ یا ییلد فارمینگ؟

برای تبدیل شدن به یک ییلد فارمر، ابتدا باید با مفهوم ییلد فارمینگ و نحوه کارکرد آن در پلتفرم‌های دیفای (DeFi) آشنا شوید. در مرحله اول، انتخاب یک پلتفرم معتبر بسیار مهم است. پلتفرم‌هایی مانند یونی‌سوآپ (Uniswap)، پنکیک سواپ (PancakeSwap) و آوه (Aave) گزینه‌های محبوبی هستند که امکاناتی مانند ارائه نقدینگی و دریافت پاداش را فراهم می‌کنند. سپس نیاز به یک کیف پول دیجیتال دارید؛ کیف پول‌هایی مثل متامسک (MetaMask) انتخاب مناسبی هستند و به‌راحتی می‌توانند به پلتفرم‌های دیفای متصل شوند.

در گام بعدی، باید استخر نقدینگی مناسبی را انتخاب کنید. این انتخاب باید بر اساس دارایی‌هایی باشد که می‌خواهید برای تأمین نقدینگی استفاده کنید. پس از آن، دارایی‌های خود را به استخر نقدینگی اضافه کرده و در ازای آن توکن‌های نقدینگی (LP Tokens) دریافت کنید. این توکن‌ها را می‌توانید در پلتفرم‌هایی که خدمات ییلد فارمینگ ارائه می‌دهند سپرده‌گذاری کنید تا علاوه بر سود حاصل از تأمین نقدینگی، پاداش‌های بیشتری نیز کسب کنید.

  • اتریوم (ETH): به عنوان یکی از محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال، اتریوم در بسیاری از استخرهای نقدینگی استفاده می‌شود. 
  • یونی‌سوآپ (UNI): توکن حاکمیتی یونی‌سوآپ که برای تامین نقدینگی در این پلتفرم و دریافت پاداش بسیار مناسب است. 
  • پنکیک‌سوآپ (CAKE): در زنجیره بایننس اسمارت چین (BSC) استفاده می‌شود و برای فارمینگ سریع و هزینه کم مناسب است. 
  • آوه (AAVE): برای وام‌دهی و ییلد فارمینگ، این توکن یکی از گزینه‌های محبوب است. 
  • دای (DAI): یک استیبل‌کوین غیرمتمرکز که ریسک نوسانات قیمتی را کاهش می‌دهد و برای فارمینگ مناسب است.

این رمز ارزها به دلیل نقدینگی بالا و پشتیبانی توسط پلتفرم‌های معتبر، برای ییلد فارمینگ مناسب هستند.

پنج مورد از بهترین رمز ارزها برای ییلد فارمینگ

استیک کردن به معنای قفل کردن ارزهای دیجیتال در یک شبکه بلاکچین مبتنی بر اثبات سهام (PoS) است تا هم در امنیت و عملکرد شبکه مشارکت کنید و هم پاداش دریافت کنید. این فرآیند شامل مراحل زیر است: 

  • انتخاب ارز دیجیتال مناسب: ابتدا باید یک ارز دیجیتال که امکان استیک کردن دارد، مانند اتریوم (ETH) یا کاردانو (ADA) انتخاب کنید. 
  • انتخاب کیف پول مناسب: کیف پولی که از استیک کردن پشتیبانی می‌کند (مانند کیف پول‌های رسمی شبکه‌ها یا کیف پول‌های محبوب مانند Trust Wallet و Ledger) انتخاب کنید. 
  • انتخاب اعتبارسنج (Validator): در بیشتر شبکه‌ها، باید یک نود اعتبارسنج مناسب انتخاب کنید تا دارایی‌های خود را به آن‌ها واگذار کنید. انتخاب اعتبارسنج با عملکرد خوب، بازده بالاتری به همراه دارد. 
  • قفل کردن دارایی‌ها: مقدار مشخصی از ارز دیجیتال را در شبکه قفل کنید. این کار به راحتی از طریق کیف پول ارز دیجیتال انجام می‌شود. 
  • دریافت پاداش: پس از قفل شدن دارایی‌ها، شبکه به ازای مشارکت شما پاداشی به شکل توکن‌های اضافی ارائه می‌دهد که می‌توانید آن را برداشت کنید یا مجدداً استیک کنید. 
  • اتریوم (ETH): با انتقال به الگوریتم اثبات سهام (Ethereum 2.0)، این ارز یکی از برترین گزینه‌ها برای استیک کردن است. 
  • کاردانو (ADA): کاردانو یکی از شبکه‌های پایدار با نرخ استیکینگ بالا و پاداش منظم است. 
  • پولکادات (DOT): این شبکه با مدل خاص خود برای استیک کردن، بازده بالایی ارائه می‌دهد و امنیت بالایی دارد. 
  • سولانا (SOL): یکی از سریع‌ترین بلاکچین‌ها که با استیک کردن آن، پاداش مناسبی دریافت می‌کنید. 
  • کازماس (ATOM): با تمرکز بر قابلیت همکاری بلاکچین‌ها، کازموس یکی از برترین ارزها برای استیکینگ است. 

این ارزها به دلیل بازده بالا، امنیت شبکه، و حمایت گسترده کاربران، گزینه‌های مناسبی برای استیک کردن هستند.

پنج مورد از بهترین ارزهای دیجیتال برای استیک کردن

ییلد فارمینگ و استیکینگ هر دو روش‌های جذابی برای کسب درآمد غیرفعال از ارزهای دیجیتال هستند و در چندین جنبه با یکدیگر شباهت دارند: 

  • کسب درآمد از دارایی‌های دیجیتال: در هر دو روش، سرمایه‌گذاران از ارزهای دیجیتال خود برای تولید سود بیشتر استفاده می‌کنند، بدون اینکه مجبور به فروش آن‌ها باشند. 
  • وابستگی به فناوری بلاکچین: هر دو مبتنی بر قراردادهای هوشمند و فناوری بلاکچین هستند که امنیت و شفافیت را تضمین می‌کند. 
  • نیاز به انتخاب ارز دیجیتال مناسب: در هر دو، انتخاب دارایی مناسب و پلتفرم امن نقش مهمی در حداکثرسازی بازده دارد. 
  • خطرات مشترک: استیکینگ و ییلد فارمینگ با خطراتی مانند نوسانات بازار، هک و خطاهای قرارداد هوشمند مواجه هستند. 
  • تشویق به مشارکت در شبکه: این دو روش سرمایه‌گذاران را به حمایت از عملکرد و امنیت شبکه‌های غیرمتمرکز تشویق می‌کنند. 

با توسعه فناوری بلاکچین و افزایش استفاده از ارزهای دیجیتال، آینده هر دو روش روشن به نظر می‌رسد، اما مسیرهای متفاوتی خواهند داشت. 

ییلد فارمینگ ممکن است بیشتر به سمت پروژه‌های نوآورانه دیفای حرکت کند، به‌ویژه در ارائه فرصت‌های درآمدزایی متنوع و ترکیبی از وام‌دهی، وام‌گیری، و تامین نقدینگی. با این حال، نوسانات بالای این حوزه و ریسک‌های مرتبط، نیازمند توسعه قوانین بیشتر و ابزارهای امنیتی پیشرفته‌تر خواهد بود. 

استیکینگ اما با افزایش پذیرش بلاکچین‌های اثبات سهام، به یکی از روش‌های پایدارتر برای کسب درآمد تبدیل خواهد شد. مزیت استیکینگ در پایداری و شفافیت آن، باعث می‌شود که بسیاری از سرمایه‌گذاران بلندمدت و سازمانی به سمت آن گرایش پیدا کنند. در کل، آینده ییلد فارمینگ و استیکینگ به میزان پذیرش ارزهای دیجیتال، رشد فناوری و قوانین نظارتی بستگی دارد، اما احتمالاً ییلد فارمینگ و استیکینگ، نقش کلیدی در اقتصاد دیجیتال ایفا خواهند کرد.

آینده ییلد فارمینگ و استیکینگ

ییلد فارمینگ و استیکینگ هر دو به عنوان ابزارهای نوآورانه و موثر برای کسب درآمد در دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شوند. استیکینگ با تمرکز بر پایداری و ریسک کمتر، گزینه‌ای مناسب برای سرمایه‌گذاران بلندمدت است، در حالی که ییلد فارمینگ با ارائه بازدهی بالا اما همراه با ریسک بیشتر، جذابیت خاصی برای کاربران ماجراجو و ریسک‌پذیر دارد. با توجه به رشد روزافزون فناوری بلاکچین و تکامل بازار ارزهای دیجیتال، این دو روش می‌توانند به صورت همزمان و مکمل یکدیگر در ایجاد فرصت‌های جدید برای سرمایه‌گذاری عمل کنند. تصمیم نهایی برای انتخاب هر یک از این روش‌ها، باید بر اساس تحلیل دقیق اهداف و شرایط فردی سرمایه‌گذاران انجام شود.