خودتان رئیس ارزهای دیجیتال خود باشید! با ما همراه باشید تا با کیف پول‌های ارز دیجیتال شخصی، کنترل کامل دارایی‌های دیجیتال‌تان را به دست بگیرید. در ادامه، به بررسی مزایا و معایب این نوع کیف پول‌ها و همچنین راهنمای گام به گامِ راه‌اندازی و نحوه ذخیره ارزهای دیجیتال در یک کیف پول شخصی می‌پردازیم.

دنیای ارزهای دیجیتال پر تحرک است و با عرضه‌های مکرر توکن‌های جدید شناخته می‌شود. در حالی که برخی با ارزهای دیجیتال محبوب مانند بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH) و سولانا (SOL) آشنا هستند، همچنان به طور مداوم توکن‌های جدیدی به این اکوسیستم اضافه می‌‌شوند.

علاقه‌مندان به نگهداری ارزهای دیجیتال دو گزینه اصلی برای ذخیره آن‌ها دارند: کیف پول صرافی‌های متمرکز (CEX) یا کیف پول شخصی (خودمحافظتی) که هر دو رویکرد مزایا و معایب خاص خود را دارند.

این مطلب در مورد کیف پول‌های شخصی توضیح می‌دهد و مراحل اولیه راه اندازی یک Trust Wallet برای مبتدیان را به اشتراک می‌گذارد تا کنترل ارزهای دیجیتال خود را به دست بگیرید.

آنچه در این مطلب می‌خوانید:

مزایا و معایب نگهداری ارزهای دیجیتال در صرافی‌های متمرکز (CEX)

صرافی‌های متمرکز (CEX)به درخواست کاربران، توكن‌های رمزنگاری را نگهداری می‌كنند. اين روش با رويه سنتی وب 2 مطابقت دارد، جايی كه كاربران برای خرید و فروش توكن‌ها در صرافی حساب كاربری ايجاد می‌كنند و به صرافی اعتماد می‌كنند تا حساب كاربری و دارايی‌های آنها را با دقت مديريت كند. CEXها شباهت‌هایی به داشتن حساب بانکی يا كارگزاری سهام دارند، اما شباهت‌ها در اينجا پايان می‌یابد.

صرافی‌ مالک توکن‌های کاربران است و در صورت وقوع هر رویداد ناگواری مانند هک یا ورشکستگی، کاربران هیچ راهی برای بازیابی این وجوه نخواهند داشت. با توجه به عدم وجودِ حق مالکیت و کنترل بر سپرده‌ها و دارایی‌ها توسط کاربران، آن ضرب‌المثل معروف «کلید شما، کوین شما» برای تشویق مالکیت مستقیم، به وجود آمده است. شکست صرافی‌ها چندان نادر نیست؛ بنابراین، گزینه محتاطانه این است که این واقعیت را در نظر بگیرید و از قرار گرفتن در معرض حجم زیادی از دارایی در صرافی‌ها خودداری کنید.

با این حال، صرافی‌های متمرکز (CEX) برای افراد تازه وارد به دنیای ارزهای دیجیتال، یک نقطه ورود قابل دسترس ارائه می‌دهند و می‌توان از آن‌ها برای خرید توکن‌هایی که به کیف پول‌های دیگر منتقل می‌شوند، استفاده کرد. کاربران می‌توانند در یکی از صرافی‌های معتبر موجود در این صنعت، حساب کاربری ایجاد کنند.

اکثر صرافی‌های متمرکز، فرآیند «مشتری خود را بشناس» (KYC) را اجباری کرده‌اند که در آن کاربران باید مدارک شناسایی خود را ارائه دهند و پس از تأیید، حساب آن‌ها برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال راه‌اندازی می‌شود. کاربران باید برای ایمن نگه داشتن حساب‌هایشان، فعال کردن ویژگی‌های امنیتی اضافی مانند «تأیید دو عاملی» را حتماً مطمئن شوند.

کیف پول‌های شخصی خصوصی چه هستند؟

بلاک‌ چین‌ها ذاتاً عمومی هستند، به این معنی که توکن‌های متعلق به هر آدرس کیف پول خاصی برای همه قابل مشاهده است. با این حال، یک کیف پول شخصی به این دلیل «خصوصی» در نظر گرفته می‌شود که کاربر به تنهایی کنترل دسترسی به این توکن‌ها را برعهده دارد.

آنچه کیف پول‌های شخصی را منحصر به فرد می‌کند این است که کاربران مالک عبارت بازیابی (seed phrase) یا کلید خصوصی هستند که برای انجام هر تراکنشی با آن آدرس مورد نیاز است. تا زمانی که کاربران کلید خصوصی خود را ایمن نگه دارند، تنها آنها می‌توانند وجوه موجود در کیف پول خود را کنترل کنند، به این معنی که هیچ شخص ثالثی نمی‌تواند آن وجوه را کنترل یا به آنها دسترسی پیدا کند.

نحوه عملکرد کیف پول‌های خصوصی شخصی

کیف پول‌های شخصی معمولاً با تولید یک عبارت بازیابی منحصربه‌فرد برای کیف پول کاربر، کار خود را آغاز می‌کنند. کاربر باید این عبارت را در مکانی امن به طور ایمن نگهداری کند. این مکان می‌تواند روی یک تکه کاغذ یا هر وسیله‌ی دیگری باشد. با این حال، کاربران باید از نگه‌داشتن این عبارت به صورت متن ساده روی رایانه یا دستگاه تلفن همراه خودداری کنند، زیرا هر کسی که به عبارت بازیابی دسترسی پیدا کند، کنترل کامل کیف پول را در دست خواهد داشت.

کیف پول‌های شخصی می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از جمله کیف پول اکستنشن مرورگر (مانند MetaMask)، کیف پول نرم‌افزاری دسکتاپ (مانند Exodus)، کیف پول نرم‌افزاری موبایل (مانند Trust Wallet)، کیف پول سخت‌افزاری (مانند Ledger). این کیف پول‌ها بسته به نوع کاربری و سطح امنیتی که ارائه می‌دهند، به دو دسته کلی گرم (Hot) و سرد (Cold) تقسیم می‌شوند.

کیف پول‌هایی که روی مرورگر، دسکتاپ یا گوشی موبایل کاربر نصب می‌شوند، عموماً به عنوان کیف پول گرم شناخته می‌شوند. دلیل این نام‌گذاری آن است که این کیف پول‌ها به طور مداوم به اینترنت متصل هستند و در نتیجه بیشتر در معرض حملات مخرب و تهدیدات امنیتی بالقوه قرار دارند. در مقابل، کیف پول‌های سرد (که همان کیف پول‌های سخت‌افزاری هستند) معمولاً به صورت آفلاین عمل می‌کنند و تنها زمانی به اینترنت متصل می‌شوند که کاربر نیاز به انجام تراکنش یا تعامل داشته باشد.

کاربرانی که به امنیت اهمیت ویژه‌ای می‌دهند، اغلب از کیف پول‌های سرد به صورت یکطرفه استفاده می‌کنند. در این روش، ارزهای دیجیتال برای نگهداری به کیف پول منتقل می‌شوند، اما خود کیف پول هرگز به اینترنت متصل نمی‌شود.

تحول در کیف پول‌های ارز دیجیتال

برخی از این کیف پول‌ها، ویژگی‌های امنیتی پیشرفته‌تری را فراتر از مکانیسم عبارت بازیابی سنتی ارائه می‌کنند تا استفاده از آن‌ها برای افراد بیشتری آسان‌تر شود و این امر می‌تواند به گسترش پذیرش این فناوری کمک کند.

این کیف پول‌های موبایلی با تمرکز بر امنیت زیستی برای محافظت از دارایی‌ها، ویژگی‌هایی را ارائه می‌دهند که امکان بازیابی توسط مخاطبان قابل اعتماد را فراهم می‌کند.

علاوه بر این، برخی از کیف پول‌های سخت‌افزاری با اپلیکیشن‌های موبایل جفت می‌شوند و از کارت‌های هوشمند برای محافظت از دارایی‌ها استفاده می‌کنند. این روش از اهمیت ایمن‌سازی کارت هوشمند به مانند یک کلید گاوصندوق می‌باشد. همچنین، کیف پول‌های چند امضایی برای انجام تراکنش‌ها نیازمند تاییدیه‌های متعددی هستند، که لایه‌ای از امنیت را در برابر دسترسی غیرمجاز و تقلب‌های احتمالی اضافه می‌کند.

بیشتر بخوانید : کلاهبرداری ارز دیجیتال از نوع خروج و روشهای مقابله با آن

مراحل کلیدی برای شروع و راه‌اندازی تراست والت

تراست والت از بیش از 100 بلاک‌ چین پشتیبانی می‌کند. هر کسی می‌تواند تراست والت را روی دستگاه موبایل خود نصب کند و همچنین آن را به عنوان یک افزونه مرورگر روی لپ‌تاپ خود داشته باشد. برای شروع، کاربران می‌توانند با مراجعه به اپ استور اپل یا گوگل پلی استور، اپلیکیشن موبایل را دانلود کنند.

کاربران می‌توانند برای ایجاد حساب کاربری جدید، مراحل ساده زیر را دنبال کنند:

گام اول: نصب برنامه بر روی دستگاه تلفن همراه

شروع و راه‌اندازی تراست والت

گام دوم: یادداشت ایمن عبارت بازیابی

گام دوم شروع و راه‌اندازی تراست والت

گام سوم: تکمیل راه‌اندازی

پس از یادداشت ایمن عبارت بازیابی، مراحل روی صفحه را برای تکمیل فرآیند راه‌اندازی دنبال کنید. این مراحل عموما شامل تایید عبارت بازیابی، تنظیم پین، فعال کردن احراز هویت دو عاملی (اختیاری) می‌باشد. با تکمیل فرآیند پشتیبان‌گیری و تایید عبارت بازیابی، به رابط کاربری اصلی کیف پول هدایت می‌شوید. در این بخش، مجموعه‌ای اولیه از ارزهای دیجیتال برای تامین وجوه در دسترس خواهد بود.

گام سوم شروع و راه‌اندازی تراست والت

به لطفِ ادغام چندین ارائه‌دهنده که ارزهای دیجیتال می‌فروشند، کاربران می‌توانند مستقیماً از طریق برنامه تراست والت، کیف پول خود را با استفاده از کارت اعتباری یا نقدی شارژ کنند. همچنین، اگر کاربری حسابی در یک صرافی متمرکز (CEX) داشته باشد، می‌تواند ارزهای دیجیتال را از صرافی به تراست والت خود منتقل کند.

مراحل شارژ کیف پول ارز دیجیتال با استفاده از برنامه تلفن همراه

برای شارژ کیف پول ارز دیجیتال با استفاده از برنامه تلفن همراه، کاربر باید:

  • ابتدا کاربر باید توکنی که می‌خواهد خریداری کند را از بین لیست ارزهای دیجیتال موجود در برنامه کیف پول انتخاب کند.
  • پس از انتخاب ارز دیجیتال و مقدار آن، برنامه کیف پول لیستی از ارائه‌دهندگانی که آن ارز دیجیتال را می‌فروشند نمایش می‌دهد. هر ارائه‌دهنده قیمتی را برای فروش آن ارز دیجیتال پیشنهاد می‌دهد.
  • در مرحله بعد، کاربر باید اطلاعات مربوط به پرداخت خود را وارد کند. این اطلاعات معمولاً شامل شماره کارت بانکی (اعتباری یا نقدی)، تاریخ انقضای کارت، کد CVV2 می‌باشد. سازگاری بانک‌ها و کارت‌ها با تراکنش‌های ارز دیجیتال متفاوت است. برخی بانک‌ها و کارت‌ها به سادگی به کاربران اجازه می‌دهند تا با کارت خود ارز دیجیتال خریداری کنند. این در حالی است که برخی دیگر ممکن است تراکنش‌های ارز دیجیتال را با هشدار، تأخیر یا حتی مسدودسازی مواجه کنند.
  • در برخی موارد، ممکن است ارائه‌دهنده برای تکمیل تراکنش، از کاربر بخواهد مراحل احراز هویت KYC (مشتری خود را بشناس) را طی کند.
  • پس از تکمیل تراکنش، کاربران ارز دیجیتال خریداری‌شده را در کیف پول خود مشاهده خواهند کرد.

مراحل ذکر شده در بالا به طور معمول چیزی است که به عنوان «رمپ ارز دیجیتال» (crypto on-ramp) شناخته می‌شود، جایی که کاربران می‌توانند ارز فیات (پول رایج) خود را به دارایی‌های رمزنگاری تبدیل کنند. یکی از اصول کلیدی فلسفه‌ی وب ۳ (Web3) تمرکززدایی و خودنگهداری است. بنابراین، ایجاد یک کیف پول خصوصی با خودنگهداری، یک گام اولیه عملی است و کاربران را در آینده به طیف وسیعی‌تری از فرصت‌های مالی اجتماعی و غیرمتمرکز (DeFi) سوق می‌دهد.

بیشتر بخوانید : محافظت از NFT‌ در برابر سرقت و حمله

نحوه انتقال دارایی‌های رمزنگاری به تراست والت

بخش‌های بعدی نحوه‌ی انتقال دارایی‌های رمزنگاری از کیف پول‌های کوین‌ بیس و متامسک به تراست والت را توضیح خواهند داد.

انتقال ارز دیجیتال از کوین‌ بیس به تراست والت

برای انتقال ارز دیجیتال از کوین‌ بیس به تراست والت، ابتدا باید برنامه‌ی تراست والت را دانلود و نصب کنید. پس از نصب، مراحل زیر را برای ارسال ارز دیجیتال دنبال کنید:

  • گام ۱: برای انتقال دارایی‌های رمزنگاری از کوین‌ بیس به تراست والت، ابتدا دکمه‌ی «ارسال» (Send) را در برنامه‌ی موبایل یا وبسایت کوین‌ بیس فشار دهید.
  • گام ۲: ارز دیجیتال موردنظر برای انتقال و مقدار آن را انتخاب کنید، سپس روی «بعدی» (Next) کلیک کنید.
  • گام ۳: در آخرین مرحله، آدرس دریافت تراست والت را وارد کرده و با دنبال کردن هرگونه دستورالعمل اضافی که نمایش داده می‌شود، تراکنش را تأیید کنید. این فرآیند، جابه‌جایی امن دارایی‌های دیجیتال بین این دو کیف پول را ممکن می‌سازد.
انتقال ارز دیجیتال از کوین‌ بیس به تراست والت

انتقال ارز دیجیتال از متامسک به تراست والت

  • گام ۱: کاربرانی که قصد انتقال ارز دیجیتال از متامسک به تراست والت را دارند، ابتدا باید برنامه‌ی تراست والت را نصب کنند.
  • گام ۲: این فرآیند شامل کلیک بر روی دکمه «ارسال» (Send) در کیف پول متامسک و وارد کردن آدرس تراست والت که در مرحله قبل دریافت کرده‌اید. سپس انتخاب مقدار ارز دیجیتالی که می‌خواهید انتقال دهید می‌شود.
  • گام ۳: کاربران پیش از نهایی کردن انتقال، باید جزئیات تراکنش را به دقت بررسی کنند. پس از اطمینان، با کلیک بر روی دکمه «ارسال» (Send) انتقال را نهایی کنید. این فرآیند، جابه‌جایی امن دارایی‌های دیجیتال بین این دو کیف پول را تسهیل می‌بخشد.
انتقال ارز دیجیتال از متامسک به تراست والت

آینده کیف پول‌های شخصی

کیف پول‌های شخصی از روزهای اولیه که کاربران برای راه‌اندازی آن‌ها به دانش فنی نیاز داشتند و باید بسیار محتاط عمل می‌کردند تا ارزهای دیجیتال خود را گم نکنند، به طور قابل توجهی پیشرفت کرده‌اند. با این حال، عبارات بازیابی تنها جنبه‌ای از این ماجرا هستند.

احتمال از دست دادن کیف پول به دلیل گم شدن عبارات بازیابی یا کلیدهای خصوصی، به همراه نبود روش ساده‌ای برای انتقال مالکیت کیف پول به خانواده و دوستان، همچنان مانعی جدی برای پذیرش گسترده این کیف پول‌ها توسط کاربران عادی به شمار می‌رود.

کیف پول‌های شخصی در آینده به طور ایده‌آل فقط به عبارات بازیابی وابسته نخواهند بود، بلکه ترکیبی از ویژگی‌های بیومتریک، لایه‌های احراز هویت و تأییدیه‌ها را برای تسهیل ورود کاربران جدید و ایجاد آرامش خاطر و امنیت پیرامون مالکیت دارایی‌های دیجیتال آن‌ها به کار خواهند گرفت.

با این ترکیب از قابلیت‌ها، کیف پول‌های شخصی می‌توانند هم کاربرپسندتر شوند و هم امنیت بالاتری را برای دارایی‌های دیجیتال کاربران تضمین کنند. این امر می‌تواند به پذیرش گسترده‌تر آن‌ها در میان افراد عادی و علاقمندان به ارزهای دیجیتال کمک کند.

در بحث حریم خصوصی، ممکن است قوانین آینده، الزامات احراز هویت مشتری (KYC) را برای آدرس‌های کیف پول مجزا برای انجام تراکنش، اعمال کنند. بنابراین، هدف اصلی استفاده از کیف پول‌های شخصی، بیشتر بر افزایش کنترل بر ارزهای دیجیتال کاربر و دسترسی به فرصت‌های موجود در اکوسیستم ارزهای دیجیتال متمرکز است تا اینکه بر حفظ ناشناسی کامل در بلاک چین تأکید داشته باشد.

منبع: cointelegraph

لینک مطلب: نحوه ذخیره ارزهای دیجیتال در یک کیف پول شخصی